Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 413]
| |
Concordia insuperabilis.DE Prinçen zomtijts waenen dat zy't all' vermoghen,
Als zy tot b'heerschingh vande kroone zyn geraeckt,
Waer na staet-giericheyt en eer-zucht immer haeckt,
En werden uyt het spoor van reden vaeck ghetoghen,
Dat zy tot meer en meerder noch ghestadich pogen,
Niet denckend' dat de Prince gheen Ghemeente maeckt,
Maer de Ghemeent den Prins: Dus als de liefde staeckt
Der Onderdaenen, Kroon en Scepter hun ontvlogen:
Dan zo de Prins zich quyt, en zijn Gemeent behaeght
Door deughde, zeer gewis zijn kracht en macht vermeren,
G'lijck zy hem liefde dragen, hy hun liefde draeght,
Geen vyandt, 't zy wie 't zy, hem dan in't minst kan deren,
Maer zo hy hun misnoeght, door wreed en straf beheer,
En g'raeckt hun liefde quyt, hy nimmer krijght die weer.
|
|