Eglentiers poëtens borst-weringh

CXLII.

Paupertate premor sublevor ingenio.

VEel scherpe, wack're, gauwe geesten wy bevonden,

Vernuftich en ghezift, van alle gaven rijck,

Iae onder duyzenden schaers eene hun ghelyck,

Zo in 't veel-weten als verstant, wy vinden konden:
Wiens zielens-yver werden na pools-hooght ghezonden:

VVaer vande ondervindingh ons geeft groote blijck:

Maer hun bestaen ghedronghen werden tot afwijck,

Vermits zy aende armoed zijn, helaes, ghebonden,

Dies vruchteloos zy yv'ren 't zy oock wat zy doen,

Hoe deughdzaem en groot-hertich dat zy mogen strijven,

D'uytmuntend' overvliegers niet en kunnen spoen,

Want aende armoed zy te vast ghebonden blijven,

Iae tobbl'en, woelen, en bestricken inde druck,

Want waer geen midd'len zijn daer weyghert het gheluck.