Eglentiers poëtens borst-weringh

LXXXII.

Vitam mortalum vigilia.

MEt reden werdt onz' leven by een droom gheleken,

Vermits de dromen rechte ydelheyden zijn,

Want dromen ons bedriegen door de waerheyts schijn,

De wackerheyt onz' drooms beloften gantsch doet breken,
Beloften inde dromen schichtich ons besweken,

Wat zijn dan dromen anders als een herte pijn,

Zo ghy nu oordeelt van uw leven, oft' van mijn,

Bevindt ghy niet het leven vol van dromens treken?

Ontwaeckt, ick bidts, ontwaeckt, de dromingh al te snood,

Op-stijght uw geest tot God die 't leven heeft ghegheven,

Op dat ghy niet verschrickt voor 't naecken van de doodt,

Een schim, een schauw, een droom is 't tytelijcke leven,

Dus sterft voor dat ghy sterft, u sterf-uur is vervult,

Want zo ghy levend sterft, ghy stervend' leven zult.