Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
AuteursrechtvrijTutius ut possit figi.ICk zorghe voor misval, ick vreze voor de plaghen,
Schip-brekingh schuw ick staegh, zo veel als ick vermach,
Mits ick de stormens komste wis voor ooghen zach,
Het ancker laet ick vallen om 't lyf niet te waghen:
Door 't bulderende stormen vande windens vlaghen,
En waen gherust te zijn als 't ancker vaste lach,
Dies steun ick op de hoop, en toon gheen droef gheklach,
Maer 't ancker door 't onweer en kan de last niet dragen,
En slippen schielijck, dus wy in ghevaere zyn
Van't leven, schip en goed, op God men most vertrouwen,
Doch om het ancker zich omringhden een Dolphyn,
Die't ancker grond-waerts hiel, dus bleven wy behouwen,
Dus helpt die goeden God, wie zich op hem verlaet,
En uytkomst' ons verleent in d'alderdroefste staet.
|
|