Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 362]
| |
ΘΥ ΜΕ ΒΑΕΨΟΝ ΑΝΩ.LUckzalich is die mensch wiens nederich gemoede,
En hertens ooghe ryst na d'al-verquicker-zon,
Na 'tware hooghste licht, waer in men immer von
De straelen van ghenaed'; wiens miltheyts overvloede:
O spring-vliet aller heijl! ô borne aller goede!
Het duyster in een helder licht verand'ren kon,
D'almachticheyt uws macht men ziet t' al overwon,
Versoet de droefheyt van de swaerste teghenspoede,
Vertroostende de droeven in dit aertsche dal,
Als dees wan-laten eeuw' d'onnoselen verdrucken,
Door moedwils trotse dwang, en 't kribbige geval,
Het grootste ongheluck verkeert ghy in ghelucken.
Ghy zijt onz' koesteraer, ghy zijt ons hooghste vreught,
En graeff'lyck ghy begunsticht die in u verheught.
|
|