Eglentiers poëtens borst-weringh
(1619)–Theodoor Rodenburg–
Auteursrechtvrij
[pagina 361]
| |
Puris manibus.EEn louter vroom gemoed tot deughdsaemheyt ghenegen,
Beyverende 't goet, verfoeyende het quaet,
Die op zijn ickheyts wille nimmermeer en staet,
Maer met zijn naesten, g'lijck hy selfs verwacht, wil pleghen,
Die wijslijck alles kan beradich overweghen,
En uyt de paden vande deughde niet en gaet,
Noch vrese, Godes-teughel nimmer en verlaet,
Ia nimmer yets bestaet 'tgeen Godes wet strijt teghen,
En suyver hout zijn hert, en handen onbevleckt,
So nedrich van ghemoed als in zijn doent rechtvaerdich,
Die niemant nimmermeer tot argheringh verwreckt,
Maer tot zijn even naestens stichtingh altijt vaerdich,
Die hoort God zijn gebedt, want die man hy bezint
Waer in hy 't vrome hert en zuyvre handen vindt.
|
|