Eglentiers poëtens borst-weringh

XXXVI.

Nil penna, sed vsus.

DIe yets ontfanghen heeft en niet bruyckt nae behooren,

Ondanckbaerheyt hy toont van 't gunne dat hy heeft,

Bequame gaven God aen zomm'ge menschen geeft,

En vaeken zien wy dat die vrucht'loos gaen verlooren,
Dies zy onwaerdich tot die lucken zyn verkooren,

Vermits dat slofheyt door verzuymenisse sneeft,

Iae die begaeft is door 't niet bruycken gaef-loos leeft,

En tot die gaven gantsch onwaerdt te zijn ghebooren.

Wy zien de Voghel-struys zijn wiecken oock gheniet,

Maer oeffeninghs gebreck hem drullen doet op d'Aerde:

Dus die een penne heeft, en die staegh oeffend niet,

Komt nimmer tot de kunst des schrijvers-lof hoogh-waerde,

Maer dieze bruyckt gestaegh, en arbeydt daer toe doet,

Ghewis hy boven and'ren ver uytmunten moet.