Eglentiers poëtens borst-weringh

XLVII.

Quod cito fit, cito perit.
Haest ontsteken haest vergaen.

ZEer haest ontsteeckt het stro, en vaerdich is 't aen 't blaken,

Doch schielyck we'erom slist de aengheheven vlam:

Desg'lijckx de lievers die ter schicht aen 't lieven raken,

Verliezen liefd zo haestich g'lijck de liefde quam:

Dus is het haestich quaet, mits 't licht'lijck ken verkeeren,
En swierich ons vervliet ghelijck de vlugghe veeren.