De Nederlandsche Tyrtaeus. Liederen voor de verdedigers des vaderlands. Deel 3

[p. 8]

De Potter en zijne legioenen.

Wijze: Lappedief, lappedief, loeresje.

Nederlanders, moed gehouden!

Hoort eens hoe 't in Braband gaat:

Vriend de Potter is verkouden,

En zijn klub is desperaat.

Hoort ze maar, hoort ze maar, hoort ze maar schreeuwen:

‘Potter, Potter, geef ons brood!’

Droom nu langer niet, de Potter!

Van uw vrij gemeenebest;

't Is toch maar een doode protter^(*),

Doodgedrukt in eigen nest.

Laat hem nu, laat hem nu, laat hem nu zingen:

‘Och, wat is mijn protter koud!’

Zwart van handen, zwart van zielen

Is het volkje, dat men ziet;

Kolenbranders, blaauwe kielen,

Sans-culottes anders niet.

Ziet ze maar, ziet ze maar, ziet ze maar loopen,

Schorremorrie anders niet.

Zonder schoenen, zonder broeken,

Och, wat doen zij in de kou!

Met een mondvol Fransche vloeken,

Of ons dat wat deeren zou?

Altemaal, altemaal, altemaal pover,

Och, wat doen zij in de kou!

Meenen zij zich in den winter

Hier te voeden met ons brood;

Dappre strijders, stuurt ze ginter

Elk den mond vol kruid en lood.

(*) Zich met een dooden protter verheugen, is in Friesland eene spreekwijze, alwaar protter een spreeuw beteekent.

[p. 9]

 

Laat ze maar, laat ze maar, laat ze maar teren

 

Op die vaste winterkost.

 

 

 

Denken zij uit onzen kelder

 

Zich te laven aan den wijn;

 

Hier is water, frisch en helder,

 

Dat zal vrij wat beter zijn!

 

Dompelt ze, dompelt ze, dompelt ze daarin,

 

Als die zielen dorstig zijn.

 

 

 

Wanen zij hun naakte leden

 

Hier te dekken? weet gij wat? -

 

Straft die kinderachtigheden -

 

Op de plaats waar Adam zat.

 

Straft ze maar, straft ze maar, straft ze ter degen

 

Op de plaats waar Adam zat.

 

 

 

Wil dat volk dan nog niet hooren,

 

Legt hun 't zwijgen op voor goed;

 

Laat u nimmer ringelooren

 

Door dat vies en vuil gebroed.

 

Houwt ze dan, hakt ze maar, schiet ze tot spaanders,

 

Al dat vies en vuil gebroed.