buiten zitten want het was een avond uit duizend. De lampen op de tafeltjes waren al ontstoken. Onder hen en in de verte lag Parijs met zijn miljoenen lichtjes, niet helder, maar in een floers van een zonverzadigde meidag. Hugo en Stans bogen zich over de spijskaart, maar Hugo liet het al gauw over aan Ineke en haar moeder. Rico had niet veel pretenties want hij had alleen maar een lege maag. Stokbrood, vlees en ijs waren favoriet voor hem.
Vandaag niet de bekende karaf rode wijn, maar champagne.
Het knallend ontkurken trok even de aandacht voor de gelukkige familie, een ouderpaar dat nog vergezeld werd door een al grote dochter en zoon. Wie had daar geen glimlach voor over?
Hugo en Stans vermeden een gesprek over vijf en twintig jaar geleden. Er viel genoeg te praten over wat zij de laatste dagen hadden gezien.
Stans had genoten van Versailles en het altijd weer lekker lui slenteren langs de boulevards en de Seine, de diepe kleuren van de ramen in de Sainte Chapelle. In museum Rodin waren er niet veel woorden gewisseld. Was de liefde ooit met zoveel kracht tot uitdrukking gebracht?
Het was Hugo wel opgevallen met hoeveel aandacht Ineke in het Louvre was blijven kijken naar Manets Ontbijt in de open lucht, een schilderij dat wel heel aards was en tegelijk zo puur dat er niets vulgairs viel te beleven aan de figuur van de naakte vrouw temidden van een klein gezelschap zittend op moeder aarde. Hoe was het mogelijk dat het stuk in het midden van de vorige eeuw nog schandaal had verwekt.
Rico had de oplopende straatjes van de Arènes de Lutèce met hun stromende gootjes scherp in zich opgenomen. Van de Arc de Triomph en de Eiffeltoren had hij evenveel genoten als van de metro, waarmee hij in een paar dagen heel Parijs had doorkruist.
De balletvoorstelling in de Opera was het meest besteed aan Ineke. Hugo vond het op de dure plaatsen maar ongemakkelijk zitten. De wandelgangen met een overdadige weelde aan marmer en lichtkronen gaven hem een ongekend gevoel
Auteursrechtelijk beschermd