Kinderen en erfgenamen

8

Intussen was er meer gebeurd dan deze scheiding, waarvan ieder het zijne dacht. Theo moest zijn H.B.S. afmaken zo vlug mogelijk. Toen hij tegelijk met duizenden anderen, dank zij de oorlogsomstandigheden, dispensatie kreeg en hem het diploma zo maar in de schoot viel, dook hij gretig onder in de zaak.

Tante Greeth had direct advertenties geplaatst voor jonge meisjes. Het was alles nog wat onbeholpen, maar de door David ontruimde woning kon nu mooi als atelier worden ingericht. De vrijheidsrok deed het al net zo goed als oom Hugo's boekje ‘Driemaal retour Londen’. De fleurige, zigzag in puntvorm aan elkaar gestikte lapjes echte voor-oorlogse stof, werden de eerste weken ‘onder de toonbank’ verkocht.

De jonge meisjes, wild op wat nieuws, waren er van bezeten. Het was Greeth die op de gedachte kwam de voorraad die voorlopig nog onuitputtelijk was, niet alleen in Den Haag te slijten. Het moest een attractie blijven waardoor hun afzetgebied bleef verzekerd.

David was met Theo al lang weer op zoek naar artikelen die buiten de distributie vielen en waarvoor het publiek geen kostbare punten behoefde te offeren. Hij wilde een grote slag slaan voor de komende feestdagen. Zo kocht hij ook enige duizenden jeeps, een speelgoedautootje, dat goud opbracht.

Reina vertoonde zich niet in de winkel. Die bleef Greeths domein.

's Avonds zaten ze in een kring rond de tafel bonnen te plakken. Hoe lang zou dat nog duren? Het land was uitgeplunderd.

Reina ging vaak met David mee op reis om in te kopen.

[p. 165]

Het leven was nog vol spanningen. Soms was David te moe om zich te realiseren wie daar in zijn slaapkamer rondliep. Dan gluurde hij tussen zijn oogharen naar de mooie vrouw die niets voor hem verborg. Een lot uit de loterij. Geen gezeur, geen wrokkig achteromzien, geen dodelijke stiltes waarin ieder zich in eenzaamheid terugtrok. Als ze over de zaken waren uitgepraat was de stilte nu een verkwikking.

Reina besteedde veel zorg aan haar uiterlijk. Hij kon zich er over verbazen dat ze vlak voor het slapen gaan haar haar nog opkamde. Een enkele maal kreeg hij een worgend gevoel van spijt dat hem dit geluk met deze vrouw zo laat was toegevallen.

Hij had nooit kunnen denken dat een vrouw van drie en vijftig er nog zo jong en bekoorlijk kon uitzien. Hij vond het zonde om het licht uit te trekken, maar zij wist maat te houden. David had nooit moeite met inslapen. Hij behoefde niet te weten dat Reina vaak een tabletje innam. Twente was nu ver weg. Ze wist wat ze gedaan had. Niet alleen jonge meisjes wilden na de oorlog voor alles leven, leven. Ook zij wilde dat. Werken om te leven en leven om te werken. Ze was altijd blij als ze merkte dat David was ingeslapen. Dan kon ze nog een poosje liggen denken over de wonderlijke draai die haar leven had genomen.