Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 188]

De selvde psalm,
In de Friesche taal gedicht.

Gunstige Christen Leeser en Sanger;

Het is een leugen-laster, die de Friesche taal van quaad-willige menschen wordt aangewreeven, dat de selve bot en plomp soude sijn, ende nergens anders toe als tot spotternië ende ijdelheid gebruikt konnen worden. Mijns oordeels mag deese taal geensins bot geheten worden, maar ik acht de selve destig te wesen, en sodanig, dat se voor geen der Europische spraaken behoevt te swichten: en dat derhalven sulke Friesen, die so t' onrecht de taal van haare voorouderen met so leelijke verven afschilderen, ende die gene, van welke si gesprooten sijn, voor plompaards ende ijdel-hoosden uitschelden, met een brand-merk van ondankbaare kinderen te teekenen sijn. En wat aangaat het gene sommige uit een dol voor-oordeel waanen, dat dese taal niet als tot ijdelheid soude gebruikt

[p. 189]

konnen worden; dat, meen ik, dat sich selven genoeg wederleit: want was dat waar, dat dese spraak niet anders als tot ijdel geklap dienen konde, so waaren 'er die menschen ellendig aan, die alleen Friesch spreken konnen; en derhalven dese taal altijd (niet alleen in den burgerlijken wandel, maar ook in 't waarnemen der Gods-dienst-oeffeningen) gebruiken moeten: En waarom kan se daar toe niet worden aangewend? Die God immers, die uit alle geslachten, taalen, volken, ende natien sijne uitverkoorene heeft, die kan ook met allerleije taalen gediend en gepresen worden. Maar gi segt: De Friesche spraak vindtmen hedendaags dikwils tot ijdelheid in geschrivte gesteld. Ik antwoord: 't Is waar, ende te beklaagen: doch men vindt nog al veel eernstige dingen in deese taal beschreeven: En wort se nu veel misbruikt; so is 't dan hooge tijd, dat men d' er des te meer een goed gebruik van maakt; want immers het misbruik neemt het goede gebruik niet wech: De Latijnsche spraak is van de Babelsche hoere met haaren mis bevuild; soude men daarom tot verhandelen van suivere ende heilige dingen geen latijnsche tongen en pennen gebruiken mogen? en geen taalen sijn 'er, die niet misbruikt sijn, soude men se daarom dan alle achter de bank werpen? Laat het u dan met vreemd dunken, dat ik eenige Psalmen in de Friesche taal heb overgeset; maar lees en sing de selve tot Gods eere, ende tot uwer ende uwes naasten stichtinge; gelijk se van mi ten dien einde gedicht ende geschreeven sijn.

[p. 190]

(1) Ien liet Hammaaloth.
Sang: Loovt God den Heer---

O Allirgreatste, di fol kreftin gong jen trean Op 't stierre-schijld'rig
Blââuw der heege hijmmil meitse! Mijn eagin sjen op jo, ik stjoer jo mijn ge-
bean; Verheer mijn kleijin doch, en lit jen help ontweitse.

[p. 191]

 

O Allirgreatste, di vol krestin gong jen trean

 

Op 't stierre-schijld'rig blââuw der heege hijmmil meitse!

 

Mijn eagin sjen op jo, ik stjoer jo mijn gebean;

 

Verheer mijn kleijin doch, en lit jen help ontweitse.

 

 

 

(2) Lijk as in tjienst veint op sijn mâstirs eermin sjoecht;

 

Lijk as di famnin op hor brea-vrouws hânnin kijtse;

 

So sjen wi op nei jo, o! Gôd! ous rôppin tjoecht

 

Nei jon to; sein jen gunst, gong ous vertriet verlijtse.

 

 

 

(3) Wes ous genaadig, ei! wes ous genaadig, Heer!

 

Want folle schimpjin gean ous boose ljoe todrjieuwe.

 

(4) It het ous lang vortret; ei! lit ous doch neat meer

 

In spot fen wijld'rige heeg-holske minskin bljieuwe.