Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 129]

De XXXIVste psalm
(1) [Een psalm] Davids:

ALS HI SIJN GELAAT VERANDERD HADDE VOOR HET AANGESICHTE VAN ABIMELECH, DIE HEM WECH JOEG, DAT HIDOORGING.

Sang: Exultate mentes piae----

AL mijn leeven sal ik looven D' op---perhoo-----ge Hemel vorst,
Die, wat onder is, of boven, Door sijn krach---ten stiert en torst:

[p. 130]

 

Eeu----wig huist in mijn gedachten 't Prij---sen van den besten Heer: In

 

mijn mond sal steeds vernachten 's Al--dergrootstens lov en eer.

⁽²⁾ AL mijn leeven sal ik looven

D'opperhooge Heemel-vorst,

Die, wat onder is, of boven,

Door sijn krachten stiert en torst:

Eeuwig huist in mijn gedachten

't Prijsen van den besten Heer;

In mijn mond sal steeds vernachten

's Aldergrootstens lov en eer.

(2) א
Ik sal den HEERE looven t' aller tijd; sijn lov sal geduiriglijk in mijnen mond sijn.

[p. 131]

 

⁽³⁾ BLijd'lijk roemt mijn siele veilig

 

In Jehova o! wat vreugd!

 

't Braav sachtmoedig volk, dat heilig,

 

Dat beswangerd is van deugd,

 

Sal het hooren met verblijden;

 

Dat de sterkste Hemel-kracht.

 

Mi goed-gunstig quam bevrijden;

 

En mijn plaagen t' onder-bragt.

 

 

 

⁽⁴⁾ COomt, o! vroome! prijs den Heere;

 

Maak hem groot, dien grooten God:

 

Wakker! sang-basuint sijn eere:

 

Lustig! lustig! salig rot!

 

Coomt! ontsluit ontsluit uw' monden,

 

Loov den Opper-prins met mi:

 

Coomt! laat ons sijn lov verkonden;

 

Ijder breng sijn lippen bi.

(3) ב
Mijne siele sal haar roemen in den HEERE; desachtmoedige sullen 't hooren, ende verblijdsijn.

(4) ג
Maakt den HEERE met migroot, ende laat ons sijnen naamte saamen verhoogen.

[p. 132]

 

⁽⁵⁾ DOen ik d' Alderhoogste sochte;

 

Heb ik troost van hem ontva'en:

 

'k Sag; dat hi mi hulp aanbrogte;

 

Gunstig mi quam bi te staan:

 

Als ik was geboeid met beeven;

 

Nauw met naare nood beset;

 

Veilig borg hi mi mijn leeven;

 

Heeft mi uit den angst geredt.

 

 

 

⁽⁶⁾ EEnig heeft op God haar oogen

 

't Heilig recht-geloovig volk

 

Vast gevest: si stormden, vloogen,

 

Als een snelle water-kolk,

 

Op dien Vorst: en haare wangen

 

Wierden niet met purper-verv

 

Van verslaande schaamt bevangen:

 

't Hert was sonder schrikken-kerv.

(5) ד
Ik hebbe den HEERE gesocht, ende hi heest mi geantwoord, ende mi uit alle mijne vreesen gereddet.

(6) ה
Si hebben op hem gesien, ja [hem] als een water-scroom aangeloopen; ende haare aangesichten en sijn niet schaam-rood geworden.

[p. 133]

 

⁽⁷⁾ FEl met groot ellend bestreeden,

 

Met veel angsten hard beva'en,

 

Overstelpt met swaarigheden,

 

Riep ik d'Opper-helper aan:

 

Hi, dien mijn begeerten sochten,

 

Hi verhoorde mijn gebed,

 

En heeft uit benauwde tochten

 

Mi genaadelijk ontset.

 

 

 

⁽⁸⁾ GOdes engelen beschansen

 

Als die vreest den hoogen God

 

Heg'ren haar, als bol-werk-transen,

 

Om 't geloovig menschen-rot.

 

Heil'ge sterke hemel-schaaren

 

Slaan 't geheiligd aard-geslacht

 

(Dat si haar voor quaad bewaaren)

 

Seer getrouw en vlijtig acht.

(7) ז
Deese ellendige riep, ende de HEERE hoorde; ende hi verloste hem uit alle sijne benauwdheden.

(8) ח
DeEngel des HEEREN legert sich rondom de gene, die hem vreesen, ende rukt se uit.

[p. 134]

 

⁽⁹⁾ HOe goed-gunstig d'Opper-koning

 

Is, ei! proevt dat, smaakt, en schouwt:

 

Soeter is sijn lievd, als honing;

 

Kosteler, als teist'rend goud.

 

Salig, die op God staag leunen;

 

Die sich vast op hem verlaat!

 

Salig, wiens geloovig steunen

 

Op den Aldersterksten staat!

 

 

 

⁽¹⁰⁾ INnig rijk, met Gods genaaden

 

Wel begaavd herboorendom!

 

Vrees de Grootste, gaat sijn paden

 

Trouw bewandelen alom.

 

JA, ei! vrees den Heer der heeren,

 

Vrees hem, want Jehovadoet;

 

Dat sijn volk niet koomt t' ontbeeren

 

Nooddrust, die het hebben moet.

(9) ט
Smaakt, ende siet, dat de HEERE goed is: welgeluksalig is de man, [die] op hem betrouwt.

(10) י
Vreest den HEERE, gi sijne heiligen; want die hem vreesen, en hebben geen gebrek.

[p. 135]

 

⁽¹¹⁾ KLampt het honger-lemmer leeuwen,

 

Wreede woud-tirannen aan;

 

Dat si beemd en bosch beschreeuwen,

 

Seer benauwde galmen slaan:

 

't Vroome volk (des Heeren benden)

 

Dat om hoog haar oogen keert,

 

Wordt door armoed, door ellenden,

 

Door gebrek nooit gansch verteerd.

 

 

 

⁽¹²⁾ LUistert luistert na mijn woorden,

 

Kind'ren! let op mijne re'en;

 

Dat gi na mijn lippen hoorde!

 

Wend na mi uw' ooren heen:

 

Ik sal u den vrees des Heeren

 

(Kind'ren! koomt mi neerstig bi)

 

Trouw, en recht recht-sinnig leeren:

 

Kind'ren! kind'ren! hoort na mi.

(11) כ
De jonge leeuwen lijden armoede, ende hongeren: maar die den HEERE soeken, hebben geen gebrek van enig goed.

(12) ל
Komet, gi kinderen! hoort na mi; ik sal u des HEEREN vreese leeren.

[p. 136]

 

⁽¹³⁾ MEt wat slijk beslaande menschen,

 

Sukkelend' in d' aardsche pijn,

 

Is het rechten ernst, te wenschen,

 

Dat si wel-gelukkig sijn?

 

Wie is 't, die graag goede tijden,

 

Garen saal'ge sonnen sag;

 

Liev heeft menig, met verblijden

 

Soet bestraalde, leevens dag?

 

 

 

⁽¹⁴⁾ NEem doch wech de boose reden;

 

Ban ban uit het lelijk praat;

 

Ei! vervoeij die vuiligheden;

 

Wacht u voor dat stinkend quaad;

 

Dat geen bank van schaade-klippen,

 

Dat geen swadderig bedrog,

 

Ooit sich huis-vest op uw' lippen:

 

Wacht u neerstig, wacht u doch.

(13) מ
Wie is de man, die lust heeft ten leeven? die dagen liev heeft, em 't goede te sien?

(14) נ
Bewaart uwe tonge van't quaade, ende uwe lippen van bedrog te spreeken.

[p. 137]

 

⁽¹⁵⁾ O! Wijkt af, wijkt af van sonden,

 

Wijkt van 't siele-krenkend quaad:

 

Vlied de slimme grouwel-vonden

 

Met een recht afgrijs en haat:

 

Gaat u steeds in 't goed besteeden;

 

Doet dat recht is, vroeg en spaa;

 

Soekt de lievelijke vreede,

 

Jaagt se vlijtig vlijtig na.

 

 

 

⁽¹⁶⁾ PRijs den Heer: hi wendt sijn oogen

 

Op 't rechtveerdig menschen-rot:

 

Haar word nooit sijn lievd onttogen.

 

Weet; de gaaloos groote God

 

Is haar gunstig; neigt sijn ooren

 

Seer genaadelijk tot haar,

 

Om goed-hertig aan te hooren

 

't Roepen van sijn vroome schaar.

(15) ס
Wijkt as van het quaade, ende doet het goede: soekt de vreede, ende jaagt se na.

(16) ע
De oogen des HEEREN sijn op de rechtveerdige, ende sijne ooren tot haar geroep.

[p. 138]

 

⁽¹⁷⁾ QUaadheid-timmeraars, verdervers,

 

Grouwel-pleegers, wreede sijn

 

('t Is gewis) ellenden-ervers.

 

Sonden-loon is ramp en pijn.

 

God laat op de goddeloose

 

Sijn vertoorend aansicht staan,

 

Rukt se wech van d'aard, die boose,

 

Doet s' in 't eeuwig vier vergaan.

 

 

 

⁽¹⁸⁾ REcht rechtveerdige die roepen

 

God met vierig bidden aan

 

Hi verhoort sijn lieve troepen;

 

Laat tot haar sijn hulpe gaan.

 

Als si seer beangstigd steenen,

 

Ende suchten droev en swaar

 

Helpt de Heer haar uit het weenen,

 

Redt se uit het naar gevaar.

(17) פ
Het aangesichte des HEEREN is tegen die gene, die quaad doen; om haar gedachtenisse van der aarden uit te roejen.

(18) צ
Si roepen; ende de HEERE hoort; ende hi redtse uit alle haare ben autheden.

[p. 139]

 

⁽¹⁹⁾ SEer goed-gunstelijk, genaadig,

 

Ontfermhertig, toegedaan

 

Is Jehova, seer weldaadig,

 

Sielen! die gebrooken staan:

 

Graag wil God, om troost te draagen,

 

Bi gescheurde herten sijn;

 

Die recht sijn van geest verslagen,

 

Rukt hi uit hun angst en pijn.

 

 

 

⁽²⁰⁾ TEgenspoeden, traane-tijden,

 

Menig treurigheden-tal

 

Hebben vroome hier te lijden,

 

In dit rampig jammer-dal.

 

Maar de Vorst, die aard en hemel

 

Door sijn vuisten sterk regeert,

 

Redt se uit het ramp-gewemel,

 

Dat het haar niet eeuwig deert.

(19) ק
De HEERE is na bi de gebrokene van herten; ende hi behoudt de verslagene van geeste.

(20) ר
Veele sijn de tegenspoeden des rechtveerdigen; maar uit alle die reddet hem de HEERE.

[p. 140]

 

⁽²¹⁾ UIttermaaten vrank en veilig

 

Worden door den Heer behoed

 

Al de beend'ren van sijn heilig;

 

Dat op die geen breek-slag woedt.

 

VEilig veilig is 't bewaaren,

 

Dat die bonken-reeks gebeurt

 

Van Jehova der heir-schaaren;

 

Geen van allen word gescheurd.

 

 

 

⁽²²⁾ WEe de boose! schrikk'lijk sterven

 

Doet haar 't grouw'lijk sonden-quaad:

 

In onbluschb're brand verderven

 

Sal hi, die de vroome haat.

 

⁽²³⁾ Godes volk sal heil beschouwen,

 

Eeuwig vrank van d' eeuw'ge pijn:

 

Die op d' Oppervorst vertrouwen,

 

Sullen vri-gesprooken sijn.

(21) ש
Hi bewaart alle sijne beenderen; niet den van dien en wordt gebroken.

(22) ת
De boosheid sal den godloosen dooden; ende die den rechtveerdigen haaten, sullen schuldig verklaard worden.

(23) De HEERE verlost de siele sijner knechten; ende alle, die op hem betrouwen, en sullen niet schuldig verklaard worden.