Stichtelijk sang-prieel, belommerd met het Hooge lied Salomons, ende andere heilige gesangen

[p. 81]

Het sevende hoofd-stuk;

WAAR IN

De Bruidegom prijst de Bruid van wegen haare schoonheid (1): hi beloovt haar met sijne hulpe bi te wesen (8). De Bruid is verheugd, dat si haars Bruidegoms is, en van hem bemind wort (10): ende begeert met hem de velden te besoeken (11).

Hier sijn spreekende

BRUIDEGOM, BRUID.

[p. 82]

Bruidegom.

Sang: O booSe Domme jeugd---

HOe schoon (O! schoonste Vrouw! O! Prinsen Dochter!) staan
Vw' braave gangen! g' hebt heel schoone schoenen aan. Vw' heup-omdraai-
jingen sijn als een pronk-juweel Van dierbaar schaakel-wark, een konstenaars geteel.

[p. 83]

 

⁽¹⁾ Hoe schoon (o! schoonste Vrouw! o! Prinsen Dochter!) staan

 

Uw' braave gangen! g' hebt heel schoone schoenen aan.

 

Uw' heup-omdraijingen sijn als een pronk-juweel

 

Van dierbaar schaakel-werk, een konstenaars geteel.

 

 

 

⁽²⁾ Uw' navel is recht als een ronde beker, dien

 

Geen drank ontbreekt, maar die met most is steeds versien.

 

Uw' buik, verklaar ik, dat een tarven-hoop gelijckt,

 

Die lievelijck rondom met leli-transen prijkt.

 

 

 

⁽³⁾ Vol hert-sterk-drupp'len is uw' aardig borsten- twee,

 

Si blaak'ren beide schoon als tweelings van een rhee.

 

⁽⁴⁾ Uw' blanke hals is als het best albaster-steen,

 

S' is als een tooren van het blinkenst' elpenbeen.

(1) Hoe schoon sijn uwe gangen in de schoenen, gi Prinsen Dochter! de omdraaijingem uwer heupen sijn als kostelijke ketens, sijnde het werk van de handen eenes konstenaars.

(2) Uwen navel is [als] een ronde beeker die geenen drank en ontbreckt:
Uwen buik is [als] een hoop tarve, rondom beset met leliën.

(3) Uwe twee borsten sijn als twee welpen, tweelingen van een rhee.

(4) Uwen hals is als een elpenbeenen toren:
Uwe oogen sijn [als] de vijvers te Hesbon bi de poorte Bath-rabbim: Uwe neuse is als de tooren van Libanon, die regen Damascus siet.

[p. 84]

 

Uw' held're oogen sijn als Hesbons vijver vloe'n,

 

Wiens silver-klaare vocht langs jeugdig oever-groen,

 

By Bath-rabbim de poort met sachte golvjes vliet:

 

Uw' neus lijkt Liban's toorn, die na Damascus siet.

 

 

 

⁽⁵⁾ Als Carmel is uw' hoofd; als kostel purper-stof

 

Is d' hairband om 't prieel van uwer lokken lov.

 

Ik d' Opper-koning ben door lievd' als vast geboeid

 

Op galeriën, so ben ick met min begloeid.

 

 

 

⁽⁶⁾ Hoe schoon sijt gi! O! Lievd! hoe wonder-lievelijk

 

Sijt g' in wellusten! wat sijt gi bevalliglijk!

 

⁽⁷⁾ Uw' lengre set ik bi een palm boom, hoog van top;

 

En uwe borsten bi druiv-trossen, vol van sop.

 

 

 

⁽⁸⁾ Ik seide: ik sal op den palm-boom klimmen gaan;

 

Ik sal mijn handen aan sijn braave takken slaan:

(5) Uw' hoofd op u is als Carmel; ende de hair-band uwes hoofds a's purper. De Koning is [als] gebonden op de galeriën.

(6) Hoe schoone sijt gi, ende hoe lievelijk sijt gi (o! Lievde!) in wellusten!

(7) Deese uwe lengte is te vergelijken bi eenen palm-boom, ende uwe borsten bi [druiv.]trossen.

(8) Ik seide: ik sal op den palm-boom klimmen, ik sal sijne takken grijpen: so sullen dan uwe borsten sijn als [druiw]-trosion aan den wijn-stok, ende de reuke uwer neuse als appelen.

[p. 85]

 

So sullen dan (o! Bruid! uw' borsten, vol van vocht,

 

Als d' eelste trossen sijn, van wijngaard voorgebrogt:

 

 

 

De reuk van uwe neus sal als der app'len sijn;

 

⁽⁹⁾ En uw' gehemelte als overlekk're wijn,

 

Wijn, die recht uit recht aan tot mijn beminden naakt,

 

Wijn, die der slaapers tong tot spreeken gaande maakt.

(9) Ende uw' gehemelte als goeden wijn, die recht tot mijnen bemindengaat, doende de lippen der slaapende spreeken.

Bruid.

Sang: Philida.

IK ben ik ben mijns Beminden; 'k Ben mijns Lievstens eigendom: En hi

[p. 86]

 

heeft aan mi gaan binden Sijne lievd. O! Bruidegom, Die tot mi in min

 

wilt branden! Laat ons uitgaan in de landen; Laat ons, daar de dorpen

 

staan, (Lievste-liev!) vernachten gaan.

⁽¹⁰⁾ Ik ben ik ben mijns Beminden,

'k Ben mijns Lievstens eigendom?

En hi heeft aan mi gaan binden

Sijne lievd'.⁽¹¹⁾ O! Bruidegom,

Die tot mi in min wilt branden!

Laat ons uitgaan in de landen;

(10) Ik ben mijnes Lievstens ende sijne genegendheid is tot mi.

(11) Koom mijne Lievste! laat ons uitgaan in het veld, laat ons vernachten op de dorpen.

[p. 87]

 

Laat ons, daar de dorpen staan,

 

(Lievste-liev!) vernachten gaan.

 

 

 

⁽¹²⁾ Koomt, laat ons ons vroeg opmaaken

 

Na de wijngaard-bergen heen;

 

Laat ons sien, of bloeisels blaaken

 

Aan des wijnstoks groene le'en

 

Of de druivjes haar ontsluiten,

 

De granaate-botten spruiten:

 

Daar sal ik ik, uw' Vriendin,

 

(Liev)! u geeven mijne min.

 

⁽¹³⁾ D'aardige dudaim bloeijen,

 

En uitwas'men rijkelijk

 

Aangenaame reuk; daar groeijen

 

Eed'le oeften lievelijk

 

Nieuw' en oud aan onse deuren:

 

Liev! die vruchten, soet van geuren,

 

Smaakelijk door soetigheid,

 

Heb ik voor u weg-geleid.

(12) Laat ons vroeg ons opmaaken na de wijn-bergen; laat ons sien, of de wijnstok bloeit, de jonge druivkens haar open doen, de granaat - appel- boomen uitbotten: daar sal ik u mijne uitnemende lievde geeven.

(13) De dudaim geven reuk, ende aan onse deuren sijn allerleije edele vruchten, nieuwe ende oude: O! mijn Lievste! die hebbe ik voor u weggeleid.