Volledige werken. Deel 3

[p. 302]

Rogier en Veydt.

Air: Da Dieu des bonnes gens.

Er was een tyd, dat alles luid moest zuchten,

Dat ieder 't hoofd hing suffend op de borst;

Weg scholen vreugde en streelende genuchten,

Daer 't innig hart niet vry meer denken dorst.

Maer 't snood vergryp, werd eindelyk verdreven,

De vryheid werd weêr t' allen kant verbreid;

O Antwerpsch volk, de stemmen opgeheven: { bis

Heil zy Rogier en Veydt! { bis

Waer vryheid heerscht zyn 't vredige gewesten,

En Schaldis' stad getuigt dit aan heel 't land,

Hoe 't fanatisme, voorheen in heure vesten,

De burgery, soms huichlend heeft vermand.

Thans zet de vrede in alle huisgezinnen,

Zich weder neêr, daer welzyn elk verbeidt;

Laet ons dan vry er de oorsprong van beminnen { bis

Leven Rogier en Veydt! { bis

Ziet in het Oost die heldre glanssen dagen,

't Is 's vryheidlicht dat vroeg ons koestren zal;

Schouwt langs de kim, geen wolken meer gewagen,

Van teisterbui noch fellen onweêrsknal.

Na jaren druk, werd Gode om ons bewogen,

Zyn toorn ontgloeide uit medelydzaemheid;

Hy wenkt... 't bewind was weg, met list en logen. { bis

Lof zy Rogier en Veydt! { bis

[p. 303]

 

De koopman zal voorthaen hier vryer hand'len,

 

Het nieuw beheer verstaet zyn zending hecht;

 

Het blyft de baen der vryheid vast bewand'len,

 

't Volk wordt weêr trotsch op eigen tael en regt.

 

Na weinig tyds zal Vlaenderen herryzen,

 

't Bewind herscheppe er dra de nyverheid;

 

Belgie moet luid zyn ministerie pryzen, { bis

 

Als wy Rogier en Veydt! { bis

 

 

 

Antwerpens Maegd kwam gryzen Schaldis groeten,

 

In wier en lis verdoken aen zyn boord;

 

Hy zoent haer by 't vriendschappelyk ontmoeten,

 

De Maegd verhaelt en d'oude Schaldis hoort. -

 

Hy zwaeit van vreugd zyn drytand in den hoogen,

 

Daer vryheid won, het hachelykste pleit,

 

En riep met haer, zich spieglend in heur oogen, { bis

 

Heil aen Rogier en Veydt! { bis

4 September 1847.