Volledige werken. Deel 3(1884)–Theodoor van Rijswijck– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 299] [p. 299] Aen den Roskam van 8 augustus 1847, in antwoord op het aen my gerigtte artikel. o Roskam, waer myn zangen blyven, Zoo vraegt ge my.... Die 't volk eens om hun kragt beminde En harmony, My mild door hoogermagt geschonken - Hoort alle dry. Die zangen stroomen als voorhenen, Nog van myn luit Naer eigen aerd: 'k werd nimmer moede, 'k Schei nog niet uit. Myn iever voor de zaek der vryheid, Wordt nooit gestuit. Zooals ik voormaels heb gezongen, Ga 'k altoos voort; Doch, met meer drift dan gy voorhenen My hebt gehoord; Der huichelaryë ter verdrukking Hier in ons oord. Een meer geheime magt schoot neder In mynen geest; Myn doel werd edeler en heilger Als 't is geweest; Der dweeperen hinderlagen maken My min bevreest. [pagina 300] [p. 300] Mjn tooverkragt werd niet vermindert, Maer eer vergroot, En zoo myn lied in zyne steigering Uw ooren stoort, 't Is, dat ge by party en laekzucht Te huis behoort. Steeds heeft myn zang het volk bevallen, Maer nooit als thans; Ik won op bygeloof en laster, Een schoonen krans, En blyder licht schoot uit den hoogen, Op my zyn glans. Ge ziet me in stof en bagger wroeten? Gy hebt het mis - Zoo rein gelyk de morgendroppen, Is myn gewis. Welhem! die in den grond zyns harte Zoo zuiver is. 'k Dorst vroeger zulken stryd niet voeren, Als ik thans waeg, Vast gaet het, dat ik heel myn leven, Dat nooit beklaeg. Uw schriften zyn voor vrye lieden Betaelden zaeg. Van schimp- en scheld- en lasterwoorden, Zoo zeer doorspekt, Dat het by alle vrome belgen Een walg verwekt, Die, dwazen! u nog vele jaren Den naem bevlekt. 'k Beledigde enkel in myn dichten, Den aterling, Die struikelsteenen in de baen smeet Der voordering. Nog blyft het volk aendachtig luistren Naer 't geen ik zing. [pagina 301] [p. 301] Verdolen zyn geen eigenschappen Van myne ziel, Wie zag ooit dat ik uit myn standpunt Lafhartig viel? Al nemen velen 't ommedraeijen, Voor eenen stiel. Zoekt door het brandglas in myn werken, Naer wat ge wilt, Gy, die in ryper mannenjaren Myn doel bedilt: 'k Vaer de verbastring als voordezen Nog in haer schild. Maer 't is partyzucht die u blindde, En uw gevoel Ontmoedigd heeft in 't opwaerts rukken Naer vryer doel; En d'aenhang, dien gy 't liefst moest vlugten Ziet daer de boel! Gy wilt geen vryheid in den lande Maer druk en dwang; Gy trapt op onderzoek en rede Als op een slang. En maekt des menschen levensbeker Nog eens zoo wrang. My lag de vryheid aen het harte, Van in myn jeugd; Ik zal haer eindeloos aenbidden, Ze is al myn vreugd; Zy is de wieg der kunstenaren, De bron der deugd. 'k Zie als een aedlaer opgestegen, Uit lager sfeer, Op al dat slaefsche wormgewemel En u, ter neêr, En zucht daer: keer! o dierbre vryheid Naer Belgie weêr! 14 Augustus 1847. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend