Volledige werken. Deel 3

[p. 284]

Muzykanten-Drinklied.

Heisa! Wakkre kunstenaren,

Gy die pyp en trompen blaest;

Of kunt toovren op de snaren,

Dat het iedereen verbaest,:

Juichen we om die gunsten,

Want in 't choor der kunsten,

Ut ut ut re mi fa sol,

Doen wy de grootste rol.

Waer we ons toonen niet verheffen,

Kent men geen opregt vermaek,

Kan de min heur doel niet treffen,

En verliest de wyn zyn smaek.

Alle jonge schoonen,

Luistren naer de toonen,

Ut ut ut re mi fa sol,

Der zonen van Apol.

Hy aen wien wy niet bevallen,

Als het speeltuig is gesnaerd;

Of de trompen daevrend schallen,

Zoek' vergeefs naer vreugde op aerd';

Die zal, grys van hairen

In zyn beste jaren,

Ut ut ut re mi fa sol,

Verdroogen als een schol.

Rustend by herhaelde poozen,

Schenken wy de glazen in;

Tot wy als pioenen blozen,

Opgeruimd van ziel en zin.

[p. 285]

 

En wy leêg van klanken,

 

Zwaer van zoete dranken,

 

Ut ut ut re mi fa sol,

 

Schier knikken als een bol.

 

 

 

En, daer wy niet graeg verwelken,

 

Als een bloem in 't dorre zand;

 

Doen wy thans de volle kelken,

 

Nog eens vullen tot den rand.

 

Wy zyn moê van razen,

 

Hospes! schenk de glazen,

 

Ut ut ut re mi fa sol,

 

Nog eens ten boorde vol.

1847.