|
| |
| |
| |
's Levens Overvaert.
Door de diepe zee van 't leven,
Langs den hangen wereldvloed,
Steeds van wind en storm omgeven,
Weten allen dat hun steven,
Naer een zeker uitzicht spoedt.
Want der wieg weldra ontwassen,
Laet in 't ongekende meer,
Met zyn grondelooze plassen,
Die de vaerders loos verrassen,
Ieder stervling 't kieltje neêr.
Kalmte of storm, 't is om het even,
Wie in hoop naer 't doeleind streven,
En zyn welgemoed op reis,
Zullen deugd en pligt verkleven,
Want by 't eenmael reekning geven,
Oordeelt de Almagt naer den eisch.
Schouwt eens rond by kalme baren,
Door de zienbuis van 't verstand,
Hoe voor vele duizend jaren,
Alle wereld volken varen,
Zoekend naer het gulden land.
Oorlogskielen, koningsjagten,
Mindre bodems laeg van boord,
Kleine hulken ligt gekoord,
Allen oefnen hunne krachten,
Ten bereik om 't heilzaem oord.
| |
| |
Komt de zon op 't koper blikkeren,
Van der vorsten slanke jagt;
Stoft de driemast op zyn magt,
Zy, die met de riemen flikkeren,
Zyn van needriger gedacht.
Denkt niet dat den vluggen stoomer,
Schiet hy de andren allen voor,
Onder zang en klank van roomer.
Vroeger 't doel treft dan die loomer
Dobbren, langs een stiller spoor!
Neen, want als de stormen koken,
Door de winden aengestoken,
Zweepen zy, om zoo veel waen,
Al die reuzen uit hun baen.
Donderslag en bliksem spranken,
Slaen der jagt met kostbre flanken,
En den zwaren driemastbouw,
Pletterend op rots en banken....
Weg is 't stoomtuig met zyn schouw.
Wy, die op ons riemen dry ven,
Mindren, uit een lager kring,
Laten wy te vreden blyven,
Bly genot zal hier verklyven!
En wy voorderen onderling.
In nabyheid van de kusten,
Kunnen we aen ons ankerkoord,
By de storming veilig rusten,
Tot het buldren van het noord,
Slechts van ver nog wordt gehoord.
Ach! wy spotten met de grooten,
Stoomers met hun togtgenoten,
Waren ze ons vooruit geschoten,
't Onweêr stuitte op eens hun vaert.
| |
| |
Laet ons, vrolyke gezellen,
Nimmer zucht na roem ons kwellen,
Wy vertrouwen in den Heer;
Wilt daer allen vast op tellen,
En wy zetten, 'k mag 't voorspellen,
Ons in 't bly verschiet eens neêr.
't Huikje met zyn lage wanden,
Hoedt ons gade en echte panden,
Met hetgeen ons de arbeid biedt;
Tot wy met den riem in handen,
Door des Heeren hulpe landen,
In 't gelukkige verschiet.
1847.
|
|
Auteursrecht onbekend