Volledige werken. Deel 3

[p. 223]

Hoe Gaet Het?

Vrienden, ik heb het al dikmaels gezegd,
'k Antwoordde u nimmer, al ware 't ook slecht!
't Mangelt my schaersch aen geduld of aen moed;
En, schoon de storm op myn hoofd als eens woedt,
't Gaet me toch doorgaens gezegend en goed.

Wie zyn verlangen aen banden niet legt,
Gaet het op aerde gedeeltelyk slecht;
Hem die op wenschen noch uitzichten broedt,
't Heil der tevredenheid innig bevroedt,
Gaet het voortaen hier gezegend en goed.

Dien stroomt zyn leven als 't nat door een trecht,
Zelfs heeft hy zich in de ellende niet slecht.
Hoort hy voor de eer der klaroenen getoet,
Ziet hy der magtigen schittrenden stoet,
Hy denkt zich even gezegend en goed.

Trots oude wynen en kostbaer geregt,
Hebben 't er veel nog in d'overvloed slecht.
Daer 't staèg begeeren hun boezem doorwroet,
Die zyn verlangen naer eisch nimmer boet;
Ach! die verdwaesden verdienen 't niet goed!

Wen vaek de ramp my zyn valstrikken legt,
Heb ik het vast al eens bitter en slecht;
'k Stem dan de luite met vrolyk gemoed,
Een liedje toovert al 't wrange weêr zoet,
En het gaet verder gezegend en goed.

[p. 224]

 

Teistert een onweêr het schip van myn echt,

 

Ik hoû den kop in de worsteling regt.

 

Afschrik noch blooheid verkilt my het bloed;

 

Ik zie de kalmte in myn hart te gemoet,

 

En in die hoop heb ik 't wenschlyk en goed.

 

 

 

Zie, als myn kroost myne knieën omvlecht,

 

Zeg ik soms: ‘Lieven, ach! hebt het nooit slecht!

 

Weest immer eerlyk in al wat gy doet,

 

Dobbert verheugd om uw lot, langs den vloed,

 

En tuigt dat gy het gewenscht hebt en goed.’

1846.