Volledige werken. Deel 3

(1884)–Theodoor van Rijswijck– rechtenstatus


Een Gelukkig Huwelyk. 'k Heb eens man en vrouw gekend, Aen elkaer zóó sterk gewend, En zóó nauw verbonden, Dat men nooit hun wederga, Zocht me ook in Amerika, Had terug gevonden. Vreugde en vrede was hun deel, De echtband scheen van zacht fluweel, Die hun schoudren drukte; Wyl een zuivre liefdegloed, Beider volgestroomd gemoed, Meer en meer verrukte. Met geen huiselyken twist, Kwelde hen de booze list, In den echt zoo schrander, Nimmer werd hun heil gestoord, Nimmer klonk het eene woord Hooger dan het ander.
[pagina 225]
't Huw'lyk was hun 't aerdsch pardys, Dat de Heere ons ten bewys Schonk van zyne liefde; En, waarin 't serpent niet meer, Als in Edens hof weleer, De echtelingen griefde. Ieder vroeg: zag me ooit een paer Zoo volkomen op elkaer Als twee schelpen passen? Maer de dood kwam ylings, ach! Beiden op den zelfden dag, Al te snood verrassen! Spoedig stierven alle bei, Als de bloemen in de Mei, Door den storm geslagen: En zy kenden geen van twee, Ongenoegen, last nog wee, In hun huwlyksdagen. - Waer heeft zulk gezin bestaen? Vraegt me een vriend, en ziet my aen - Laet my 't slot u lezen. Beiden gaven zy den geest, Daegs na hunne bruiloftsfeest. - Ja, zóó kan het wezen. 1846.