Volledige werken. Deel 3

De Visscher in zyn Boot.
- Naer Jean Reboul. -

Eens zat een visscher aen zyn sletig net te mazen
Aen 't zeestrand in zyn boot, by 't vallen van den dag;
En ylings daegt een storm met donderenden slag.
De warlwind rukt zich los met oorverdoovend razen:
Zyn legtouw spanten breekt, en, op der golven schoot
Geslingert van de orkaen, vlot 's visschers ranke boot.

[p. 173]

 

Hy zoekt, helaes! vergeefs, om zeil en riem te ontdekken;

 

't Ligt alles aen het strand, waer hem zyn gade en kind,

 

By 't huilen van den storm en 't buldren van den wind,

 

In wanhoop over 't meir de palmen tegenstrekken!

 

Hy hoort hun kreten by het ryzen van zyn nood:

 

Doch steeds verwydert zich des visschers ranke boot.

 

 

 

Al spoedig kon zyn blik geen oever meer ontwaren,

 

Ras zag hy niets dan lucht en krullend water meer;

 

Nu viel de bange nacht met al zy'n naerheid neêr,

 

Waerdoor de bliksem glom die kronkelde op de baren,

 

Het onweêr groeit, de wind houdt aen, de storm vergroot;

 

En verder, verder dreef des visschers ranke boot.

 

 

 

Hy haekt naer 't morgenlicht met roodbekreten oogen,

 

Maer geene strael van hoop vermindert hem zyn rouw;

 

‘Myn oude vader, en myn zoontje, en myne vrouw!’

 

Zoo roept hy knielend uit: ‘O Heer! heb mededoogen!

 

‘Als ik verga, wie schaft hun dan het daeglyks brood?’

 

En telkens verder dreef des visschers ranke boot.

 

 

 

Nog deed een andre dag hem hulp en redding wachten,

 

Maer ledig bleef de zee gelyk een zandwoestyn;

 

Niets daegde er in 't verschiet dat hem ten troost kon zyn,

 

Dan de enkle zeemeeuw die met heure spitse schachten,

 

Het water sprenklen deed en kryschend henen schoot;

 

En verder, verder dreef des visschers ranke boot.

 

 

 

Maer toch, daer blinkt een traen van blydschap langs zyn wangen;

 

Hy ziet een zwellend zeil in 't nevelig verschiet,

 

Hy juicht en looft den Heer, die hem nog redding biedt....

 

Ach! nietig is zyn vreugd en ydel zyn verlangen,

 

Daer 't schip weêr spoedig aen zyn turend oog ontvlood;...

 

En verder, verder dreef des visschers ranke boot.

 

 

 

Het stormig Zuiden bleef zyn wind den teugel vieren,

 

En, waer in 't yzig Noord de halfjaersnacht regeert;

 

Het karig zonnelicht aen sneeuw noch ysklomp deert,

 

De walrus enkel huist, de vlagen immer gieren;

 

Daer, waer de hagel treft en wondt als vlymend lood

 

Verdween gelyk een pyl des visschers ranke boot.

1845.