Volledige werken. Deel 3

[p. 155]

's Lands Tooverlantaern.

De man met de Rarekykkas spreekt.

Wie nieuwsgierig is te zien

Rare droeve dingen;

Wilt u, goede brave liên,

Voor het kykglas dringen.

Neen, uw geld beklaegt gy niet,
Kykt, en luistert naer myn lied,

'k Zal 't gordyndoek stryken:

Ziet, daer hebt gy Belgenland,
In een avondzonnebrand,

Wilt aendachtig kyken!

Ginder is 't Ardener nest,

Met zyn wilde zwynen;

Lager ligt het Luiksch gewest,

Met zyn houilliemynen;

Moedig heft daer 't volk de kruin,
Uit zyn groeven van arduin;

't Wist zich te verryken,

Door den schok die 't lot hun gaf;
't Zwaeit nu over ons den staf:

Wilt eens even kyken!

Daer ryst Sint Gudula's trans

Hoort er in de straten,

Raedselvlaemsch en duitsch en fransch,

Grieksch en engelsch praten.

'k Kan die bonte rapsodie,
Aen een echten Pot-pourri

[p. 156]

 

't Best van al gelyken.

 

Onze Staten zyn hier t'huis,

 

Ziet gy gindsch verheven huis?

 

Wilt daer ook eens kyken!

 

 

 

Vyf ministers zeetlen daer,

 

Bont van zyde en strikken;

 

Tast omringd van eene schaer,

 

Waer er veel van knikken,

 

't Lot van 't dierbaer vaderland

 

Hebben zy in hunne hand;

 

Doch, het schynt te blyken,

 

Dat zy 't ding niet goed verstaen,

 

't Zou er anders beter gaen:

 

Wilt aendachtig kyken!

 

 

 

Velen zorgen er vooraf,

 

Voor hun eigen zaken;

 

Andren poogen snood en laf

 

Vlaendren arm te maken.

 

Schier al wat er zich bevindt

 

Keert zyn huik naer allen wind,

 

Schoon we er door bezwyken;

 

De ambachtsman vraegt luid om brood,

 

Maer hun interest vergroot;

 

Kunt gy 't alles kyken?

 

 

 

Ginder kwynt de Rubens stad,

 

Met heur hoogen toren;

 

Verder loopt het Scheldenat

 

In de zee verloren,

 

Links is Vlaendrens vette grond;

 

Weidt zyn groene velden rond,

 

Van dees hooge dyken;

 

Hier heeft vrouw Natura mild

 

Al heur overvloed verspild;

 

Streelend is 't om kyken!

 

 

 

Verder ryst het oude Gent

 

Met zyn kloeke mannen,

 

Die in ramp en in ellend'

 

Immer zamenspannen.

[p. 157]

 

't Roept er heden alles, wee!

 

Tot de draek van 't Belfort meê;

 

't Spookt er door de wyken,

 

't Werkvolk heeft er broodsgebrek,

 

Brussel houdt het voor den gek:

 

Droevig is 't om kyken.

 

 

 

Heilloos Vlaendren, vette grond,

 

Met uw maegre lieden!

 

Ach! of gy vertroosting vond!

 

Maer wie zal ze u bieden!...

 

En de staet en hoort u niet,

 

Zoudt ge ook met de dulle Griet

 

Al naer Brussel stryken...

 

Men regeert u op zyn fransch,

 

Ieder springt den Polkadans;

 

't Is genoeg te kyken!

 

 

 

Ziet ge in 't echte Brugge daer

 

Menige oude wooning;

 

Hier leefde over dag en jaer,

 

De eedle Pier de Koninc,

 

Die met Breydel voor 's lands best

 

Vlaendrens bodem heeft gemest,

 

Met der Gauler lyken;

 

Kwam die held nog eens weérom,

 

Hy zou zich waerachtig stom,

 

Om ons lafheid kyken.

 

 

 

Daer ligt Kortryk, half verfranscht;

 

Gaen wy naer Ostende:

 

Ziet hoe 't sop op 't zandbed danst;

 

Hier zyn wy ten ende. -

 

Doet u 't reisje geen plaisier?...

 

Belgenland is een rivier,

 

Zy is aen 't verslyken:

 

't Is een bittre rareteit,

 

Maer de waerheid dient gezeid,

 

Voor die klaer wil kyken.

28 February 1845.