Volledige werken. Deel 3

De Raffinade-knechten van Gent.

Werken om te leven, of vechten om te sterven
2^de petitie.

Ach Heer! dat zal er wat aen geven....

't Is anders nog al stout en fier

Gesproken, 't doet my recht pleizier!

Maer denkt niet dat gy hun doet beven;

Men lacht om wat gy zegt en doet,

Al kent men uwe ellende goed.

[p. 154]

 

De strikken zyn te fyn gesponnen,

 

Die men u voor de voeten legt;

 

Ge zyt toch allen zonder regt;

 

En in 't jaer dertig overwonnen....

 

De vruchten van de zegeprael

 

Behooren immers aen den Wael.

 

 

 

Uw poogen, moedig volk van Vlaenderen,

 

Roert hun het steenen harte niet,

 

'k Voorspelde 't meermaels in myn lied:

 

En valt de gansche boel tot spaenderen,

 

Wat ligt al eens gebeuren zou,

 

Dan zyn zy binnen voor de koû.

 

 

 

De daden van Van Artevelde,

 

Die zyn nog schoon, maer op 't papier;

 

Zy helpen heden niet een zier

 

Of men die alle dag vertelde;

 

Wy zonken veel te diep ter neêr

 

En Vlaendren is geen Vlaendren meer.

 

 

 

Lang is de vryheid aen 't verlammen,

 

Ons heil vlood weg, ons regt verzwond;

 

Als balling zyn we op eigen grond.

 

Betuigt al, dat gy af moogt stammen

 

Van ridders van het gulden vlies,

 

Men maekt u nog geen poortkomies.

 

 

 

Al wat maer vreemd is heeft hier waerde,

 

En ziet ons als zyn slaven aen;

 

Ons tael zelf wil men niet verstaen:

 

Er is geen natie meer op aerde,

 

Die zoo behandeld wordt als wy,

 

En dat heet men in Brussel vry!

 

 

 

Vaert echter voort met regt te vragen,

 

't Gebrek brengt zeker veel te weeg;

 

En zyn eens buik en zakken leêg,

 

Dan mag men ligt de rest al wagen....

 

Op dan! verwin den slaefschen dwang,

 

Dan dicht ik u een zegezang.

23 February 1845.