Volledige werken. Deel 3

[p. 152]

Nothomb en Mercier.

Ons ministers tegenkanten?
Foei! dat is een stout bedryf.
Dry of vier representanten,
Met nog echten moed in 't lyf,
Schynen met elkaêr te spannen,
En den koning een congé
Aen te vragen voor twee mannen,
Voor Nothomb en voor Mercier.

Laet ze zitten, laet ze blyven,
Zy zyn beiden wel gevet;
Eer er weêr twee, zonder schyven,
Worden in hun plaets gezet.
Want het helpt toch niet met allen;
Laet hen nog zoo lang in vreê,
Tot het heele kraem zal vallen
Met Nothomb en met Mercier.

Is thans de ondergang der natie,
Meest bewerkt door hun bedrag.
En hun linksche speculatie,
Daer men niet op denken mag;
Geven zy de vlaemsche nekken
Elken dag een dieper sneê;
Men zal het niet lang meer trekken
Met Nothomb en met Mercier.

Laet de suikermannen klagen,
Ligt de handel van het vlas,
Diep, en dieper neêrgeslagen,
Dan hy ooit geslagen was:

[p. 153]

 

Nemen vele vreemde schepen,

 

Uit ons land geen goed meer meê;

 

't Is 't gevolg der valsche streken

 

Van Nothomb en van Mercier.

 

 

 

Klagen, klagen zonder ende,

 

Dan op dit en dan op dat;

 

Zit de natie in ellende,

 

Uitgeput is dorp en stad.

 

Laet de fondsen steeds maer dalen

 

Kroppen wy zoo lang ons wee.

 

Als men niet meer kan betalen,

 

Weg is Nothomb en Mercier.

 

 

 

Want hen anders kwyt te raken,

 

Dat zal niet gemaklyk gaen;

 

Of hun duizend monden laken,

 

Zy doen of zy 't niet verstaen.

 

Laet ons daeglyks Gode vragen,

 

Dat Hy luister naer ons beê;

 

Waren wy toch maer onslagen

 

Van Nothomb en van Mercier,

5 Februari 1845.