Volledige werken. Deel 3

[p. 126]

De Dood.

Gistren, vrienden, 'k zal 't vertellen,

Zat ik in het druivenrood;

En daer hoor ik iemand kloppen,

'k Open, ach het is de dood.

Zoekend blikt hy in het ronde.

Zwaeijend met zyn lange schicht,

Riep hy: kom! gy Bacchusdienaer,

Kom, gy hebt genoeg gedicht. -

Lieve dood! riep ik in tranen,

Wel dat doet my innig pyn!

Wil my 't leven nog wat sparen,

Daer, en drink een roomer wyn.

Grynzend greep hy naer den beker,

Dronk hem tot den bodem leêg,

Zette hem weêr op de tafel,

Knikte welgemoed en zweeg.

'k Dacht nu vast bevryd te wezen,

Doch, hy bromde: niet met al!

Denkt gy dat ik voor een slokje,

U het leven schenken zal. -

'k Sprak: ik leer de medecynen,

Wacht tot ik doktoor passeer;

En ik geef u twintig zieken,

Voor myn enkel corpus weêr. -

[p. 127]

 

Braef! als 't zoo is moogt ge leven,

 

Riep hy, wy verstaen elkaêr,

 

Nu zal ik u nimmer plagen.

 

Drink en klink en leef dan maer.

 

 

 

ô Dat klonk my zacht in d'ooren,

 

Op dien onvergeetbren stond;

 

Kom, laet ons nu nog een beker

 

Ledigen op dit verbond.

 

 

 

Eeuwig, eeuwig wil ik leven,

 

Als ge uw woord gestand zult zyn,

 

Eindloos zal myn snaertuig klinken

 

Voor de liefde en voor den wyn.

 

 

 

Vry naer Lessing.

1844.