Volledige werken. Deel 3

De Apostaet.
Aen een' gewezen voorzitter eener rederykkamer.

Wil ons de vreemde aen stukken ryten,

Ons trappen op het hart;

Dit is, helaes! nog te verbyten,

Schoon het ons innig smart:

Dit doet ons diepe zuchten loozen,

In d'afgrond van den smaed;

Maer 't deed ons wangen nimmer blozen,

o Schandige Apostaet!

Dat ons een laffe, een onbekende,

Verblind, in 't aenzicht spuwt;

Ons blyft vervolgen in de ellende,

En voor den landaerd gruwt:

Maer dat een spruit, uit eigen streken

Baldadig overloopt;

Zyn eigendom naer 't hart wil steken,

En zich te snood verkoopt,

[p. 79]

 

Om meê naer 't volksbestaen te schoppen,

 

Dat reeds geweldig lydt;

 

Dit is ons waerlyk wreed om kroppen,

 

In dezen hangen tyd!

 

 

 

Verhael nu by uwe aterlingen,

 

Hoe ge op ons nederschoot;

 

Gy zyt gevloekt in onze kringen,

 

Gy, tweede Iskarioot!

 

 

 

De knaging martele u door de aders,

 

Tot u de dood verbeidt;

 

De straffen voor de landverraders

 

Zyn eens voor u bereid.

 

 

 

Styg door dien Judaskus naer boven,

 

Waermeê ge ons hebt belaegd;

 

Niets zal u het gevoel verdooven,

 

Als u de meineed knaegt.

 

 

 

o Dichters! die 's lands tael wilt schragen,

 

En Neêrlands volksbestaen;

 

Doet u geen renegaet versagen,

 

Wy zullen nooit vergaen!

 

 

 

Wy oefnen ons in tegenspoeden,

 

In 't worstlen met den ramp;

 

En, hoe onz' wonden mogen bloeden,

 

Ontvangen in den kamp:

 

 

 

'k Bezweer u, dat ge moed zult hoûen,

 

In 't nydigst van 't gevecht,

 

Op hoogren bystand zult vertrouwen;

 

Het is een kruistogt voor het recht.

1843.