Volledige werken. Deel 3

[p. 77]

Feestlied, gezongen op het banket der Antwerpsche Rederykkamer De Olyftak, den 14 January 1843.

Heil! heil aen u, gy vaderlandsche helden,
Die onvermoeid voor onze regten strydt;
Die zoo getrouw in Neêrlands lettervelden,
't Land voor den smaed der vreemden steeds bevrydt.
Moge dit feest den band nog vaster maken,
Die ons zoo dier, zoo broederlyk omspant!
Schenk' het ons moed om 't groote doel te raken

Voor tael en vaderland!

Moesten wy eens om de onderneming blozen,
Eens bloost de dwang, die ons te laf bestreed;
Eens heffen wy ons boven de eereloozen,
Eens zinkt het al, voor onzen zegekreet.
Der vaedren moed, die omloopt door ons aêren,
Gloeit des te meer, by feller tegenstand;
Trouw blyven wy by den Olyftak scharen,

Voor tael en vaderland!

Schouwt nydig rond, gy hooggeplaetste vreemden,
Strooit gal en gif door hureling en fiel;
Maer nooit verfranscht gy Vlaendrens blyde beemden,
Waer m'elders ook verbasterd voor u kniel'.
Der oudren bloed is meer den eens vergoten,
Voor volksgebruik, voor eigen spraek en trant;
Wy blyven pal als onverzwakte loten,

Voor tael en vaderland!

[p. 78]

 

Met waren moed nog eens den eed gezworen,

 

's Lands eigendom bewaekt tot aen het graf!

 

Staen wy het regt, den volkren aengeboren,

 

Niet als een slaef aen ons verdrukkers af!

 

Maer by den wyn, die thans ons mag verheugen,

 

En bobbelt langs der kelken gladden rand,

 

Noodt ons de tyd eens op viktorieteugen,

 

Voor tael en vaderland!