Volledige werken. Deel 3

Het Hopelooze Meisje.

Zie, ginds in de schaduw der boomryke laen

Trad Damon my vriendelyk tegen;

Neen, leed had de knaep my nog nimmer gedaen,

En echter, 'k was schuw en verlegen,

'k Sloop weg langs de struiken; 'k verschool me in de blaên,
En Damon bleef wandlen alleen in de laen.

Nu dacht ik: hy zoekt my, en vindt my wel ras,

(Ik was hem zoo innig genegen).

Nog gluerde ik door twygen en bladryk gewas;

'k Deed zachtjes het lover bewegen:

Hoe popplend myn hart van verlangen ook was,
Hy zocht niet, myn Damon, en keerde wel ras.

Nu zucht ik, en zoek ik, en gluer door de laen,

En wandel het pad op en neder,

En staer op de plek waer zyn voet heeft gestaen;

Maer Damon, ach! zie ik nooit weder;

[p. 29]

 

En keer ik, al zuchtend, by 't ryzen der maen,

 

'k Dwael 's ochtends weêr vruchtloos terug naer de laen.

 

 

 

O meisjes! ontvlugt nooit, zoo schuchter, zoo ras,

 

Een knaep die u vriendlyk wil naedren.

 

Eer nawee, zoo smartlyk als 't myne immer was,

 

Het bloed u vergiftige in de aedren.

 

Neen, vliedt niet langs blaedren en lover en gras:

 

De knapen ontzien 't zich, en keeren al ras.

1836.