Volledige werken. Deel 2

Het Liedje van den Liereman.

Brave lieden, wilt me aenhooren,

'k Ben een arme liereman,

Die geen ander ambacht kan

En tot zingen werd geboren.

'k Zag wel tydig in 't verschiet

My van elke gunst verstooten;
Maer het noodlot had besloten,

En ik kreeg de gaef van 't lied.

'k Zat van myne kinderjaren,

Ach! zoo zorgeloos en bly,

Met het speeltuig aen myn zy;

'k Roerde stout aen al de snaren,

[p. 408]

 

En als trotschheid my verstiet,

 

Of verbastring my dorst hoonen,

 

Stemde ik daverende toonen,

 

En ik zong een krachtig lied.

 

 

 

Luid de waerheid op te zingen,

 

Met een vaderlandsch gevoel,

 

Bleef op aerd myn eenig doel;

 

Zag ik my daerom verdringen,

 

Huichlen kon ik echter niet;

 

Velen heeft er 't goud bewogen,

 

Maer, bezit ik geen vermogen,

 

Ik bezit de gaef van 't lied.

 

 

 

'k Zal aen 't lot niet eens verwyten,

 

Dat het een te zwaren last

 

Op myn schoudren heeft getast;

 

Ik weet in de lip te byten,

 

Waer 't de drang des noods gebiedt,

 

En wat stormen rond my joegen,

 

Ik vond vryheid en genoegen

 

In het stemmen van myn lied.

 

 

 

'k Heb een gade met drie kleinen,

 

Needrig is myn huisgezin,

 

Waer ik 't schrael bestaen voor win;

 

Doch ik ruil myn refereinen

 

Voor geen gevel van graniet;

 

't Zingen blyft myn taek op aerde,

 

Schoon 't my nimmer schatten baerde,

 

En myn leven is myn lied.

 

 

 

Zyn dan eens door later neven,

 

Als ik, arme liereman,

 

Langer niet meer zingen kan,

 

Myne liedren aengeheven,

 

Waer me elkaer den roomer biedt,

 

Dan ligt zal me ook onder 't drinken,

 

Wel eens voor den zanger klinken,

 

Van zoo menig vroolyk lied.

1845.