Volledige werken. Deel 2

De Jaergetyden des Levens.

Koestrend daelt het lenteweder

Op het lagchend aerdryk neder,

Maer kortstondig is zyn duer;

Want de zomerzonnestralen,

Nydig op 't onschuldig pralen,

Deden haest en bosch en dalen

Als verschroeijen door haer vuer.

Dan, de harfst die buldrend nadert

Zweept het ryzende gebladert

Cirkelvorming door het dal;

Maer de winter dra verschenen

Jaegt het najaer voor zich henen.

En de regens worden steenen,

En de wateren krystal.

Schouwt de naekte velden over,

Vraegt naer kruiden, bloem en loover.

Zoekt naer zoompjes zacht bemost:

Blikt de pleinen over enden,

Alles, waer ge 't hoofd zult wenden,

Heeft het baerkleed om de lenden,

Is in 't aeklig wit gedost.

[p. 407]

 

Vrienden! zoo vergaet het leven,

 

Als het lentegroen der dreven

 

Voor de heete zomerstrael:

 

Als de ruwe octoberschokken

 

Voor de kille wintervlokken.

 

Wordt het leven voortgetrokken,

 

Worden wy eens oud en kael.

 

 

 

Komt dan, vrienden en vriendinnen,

 

Laet ons 't jeugdig leven minnen.

 

Trots de keering van het lot;

 

Laet ons 't heil der lente smaken,

 

En, als harfst en winter naken,

 

Zal ons hart zich nog vermaken

 

By 't herdenken aen 't genot.