Aenmerking.
By het afschryven van dezen bundel, veroorlof ik my de volgende aenmerkingen te maken, eensdeels om, (zoo als meester Van Lennep zich uitdrukt,) het houd den dief! te voorkomen; en ook om dat ik myne eigene scheppingen aen ieders oordeel en onderzoek wil bloot leggen.
Buiten de vertalingen die zich tusschen de stukken bevinden, zyn er eenigen die op geschrevene legenden en mondelingsche overlevering bewerkt zyn; zoo als Hutto, de Drakenrots en de Duivels ladder. Van de Burggravin van Vergi, bestaet een gedicht in het fransch en een in het vlaemsch, beide uit de XIVe eeuw ons herkomstig, en medegedeeld door jonkheer Ph. Blommaert, in het eerste deel zyner oudvlaemsche gedichten, in 1838 te Gent uitgegeven. De overige mogten die ook met een of ander nieuw of oud uitheemsche gedicht in verband staen, zy zyn my bloot uit het hoofd gevloeit.
Wat ik in de dichterlyke krygstafereelen over Waterloo gezegd heb, mag ook al niet heel en al historisch wezen; ik heb slechts een offer op het altaer der nationaliteit willen plengen, met er de gedachtenis van te herinneren, en den naem van den Antwerpschen held te vereeuwigen; zyn dood wordt door het volk verhaeld zoo als ik het heb voorgesteld. Er is echter eene feil begaen in het schryven van zynen naem door de dubbele e, daer het enkel Van Merlen, is.
Wel is my, betrekkelyk myne vroegere uitgaven, te last gelegd, dat myne tael niet te zuiver was; dat myne uitdrukkingen soms weinige overeenkomst hadden met de wyze van denken van andere dichters en schryvers. Het is moeijelyk voor eenen vlaemschen dichter aen de lastige drooge roêslagen der gramatikasters te ontspringen, en het plaetselyk dialekt heeft dikwyls te veel heerschappy op het oor des volks, dan dat ik, trots Weiland en Sigenbeek, dit of geen woord zou uitschrappen. Ieder schryft zoo als hy kan, doch, drukt zich uit zoo als hy het voelt.