Volledige werken. Deel 1

[p. 270]

De Komeet van 1835.

Arrive donc, implacable comête,

Fimssons-en, le monde est assez vieux.

beranger.

'K hoorde al over jaer en dag,

Met gejammer en geklag,

En met nadruk my verhalen: -

Ja, er zal een klomp van licht,

Voor der scheps'len bang gezigt,

Zweven met ontgloênde stralen,
Die op 't aerdryk zullen dalen;

Dat gy 't menschdom zult zien staen

Beven als de poppelblaên -

'K hoorde ook over jaer en dag,

Een' die in den koffy zag,

Heure buren eens vertellen. -

Ja! een star, geloot me vry,

Met een ruigen staert op zy,

Zal ons allen zeer ontstellen;
Zal ons wee en schrik voorspellen.

Welhem! die dan niet meer leeft.

Voelt eens hoe myn hart reeds beeft -

[p. 271]

 

'K hoorde al lang voor jaer en dag,

 

Met eèn wonder vreemd geklag,

 

Eens een ouden grysaerd spreken;

 

Die zoo als een stuk profeet,

 

In het bierhuis zich versleet. -

 

'T was, bewees hy, 't was eenteeken,

 

Dat de hemel zich zou wreken;

 

Want nooit zond ons God een straf,

 

Of een bode kwam vooraf. -

 

 

 

'K hoorde dan voor jaer en dag,

 

Eens een schrikbaer breed verslag,

 

Van dit luchtverschynsel maken,

 

Door een halven astroloog;

 

Maer het volk dacht dat hy loog, -

 

Dat zy t' aerdryk zoude raken,

 

En de zeeën zou doen blaken,

 

En zich storten op Parys,

 

Hoefde maer een klein bewys. -

 

 

 

'K hoorde ook over jaer en dag,

 

Een die in den Bybel zag

 

Zeggen. - Een komeet zal dagen,

 

En der Gaulen legervaen,

 

Zal in Belgie nederslaen.

 

Dit kon velen niet behagen,

 

En zy schenen als te vragen,

 

Of hy wel met aendacht las...

 

Of 't d'Oranjevaen niet was?

 

 

 

Eind'lyk, jaer en dag verdween.

 

Eind'lyk star en staert verscheen.

 

In verwond'ring opgetogen

 

Riep ik: waer is thans die gloed,

 

Die hot aerdryk blaken moet?

 

O wat hebt gy vreemd gelogen!

 

Waerheidsklappers, astrologen;

 

Gy, die tyd en toekomst meet,

 

En 't voorleden zelfs niet weet.

[p. 272]

 

Steunt nooit op uw dorre kunst,

 

Neen, zy vindt by my geen gunst;

 

'K lach den rampspoed uit van verre;

 

Die zich somtyds in 't verschiet,

 

Wel eens even merken liet;

 

Maer nooit zoek ik in de starren,

 

Tyd noch toekomst los te warren;

 

'K draeg verduldig leed en lot.

 

En beveel de rest aen God.

 

 

 

1835.