Volledige werken. Deel 1

Gezang, by eene feestviering in de Antwerpsche rederykkamer gezongen.

Jurons, Jurons d'ètre fidèles.

Komt, broed'ren laet de feeststem klinken,

Voor Neêrlands tael en volksbestaen;

Wie laf en laeg den moed laet zinken,

Wy wyken nooit! wy houden aen!

Als by der vaedren vriendenmalen,

Blyve ieder vreemd aen valschen prael;

Komt laet ons eigen vreugd verhalen,

In eigen tael.

Het zuiden schenke ons lekk're wynen,

Het oosten keur van specery;

[p. 269]

 

Het goud uit Peru 's ryke mynen,

 

Nake onzen grond met elke ty;

 

Hunn' spraek zal 't echter nooit gelukken,

 

Te steunen op een goed onthael;

 

Wy hebben om ons uit te drukken

 

Een ryker tael.

 

 

 

Wy toonen uit de vroegste jaren,

 

Der oud'ren roem ons kind'ren aen;

 

En blyft de nabuer schimpend staren,

 

Om 't geen hy nimmer kon verstaen;

 

Dan durven wy hem moedig naedren,

 

En juichend wyzen op 't verhael:

 

‘Het is de neêrlaeg uwer vaedren.

 

‘In gouden tael.’

 

 

 

Wee hem! den Belg, die snood verbasterd,

 

Door vreemden klank zich streelen laet!

 

Der vaedren roem en erfdeel lastert;

 

Hy zy van iedereen gehaet!

 

Laet vreemdelingen ons belagen,

 

Laet komen Gallomaen en Wael;

 

Wy durven hen ten stryde dagen,

 

In eigen tael.

 

 

 

Staeft broed'ren! staeft ons innig poogen,

 

En vult den kelk met vreemden wyn;

 

Wy kunnen op geen eigen boogen,

 

Maer onze tael zal d'onze zyn!

 

Ja, zweren wy met duren eede,

 

Zoo lang de zon ons pad bestrael';

 

Te stryden voor der oud'ren zede,

 

En Neêrlands tael!

 

 

 

1840.