Tiende toneel.
Frederik, Eelhart, van ter zyde, Gewaande Mercuur, Juvenaal.
U is bekent, hoe 't machtig Romen,
Wien d'ochtent kwam verwellekomen,
En d'avond dede eerbiedigheit,
Aan wien de hoge majesteit
Was over d'aardkloot gantsch gegeven,
Om na hun wil en wet te leven;
Wiens borgeren wierd toegeweid,
't Gezach van zulk een achtbaarheid,
Dat Koningen hun naam ontzagen,
Hun offerden hun welbehagen.
Toen haar de wereld heeft gevreest,
Ben ik in haare wal geweest,
En leefde in roem en mogentheden.
'k Beken, 'k berispte hunne zeden,
En dat zo zedig, dat noch noit
Myn schriften zyn geweest voltooit,
Of yder wenste met verlangen,
Die in zyn huis of zaal t'ontfangen.
Een yders lof wierd uitgebreid,
De laster, vol van vuiligheid,
Weerde ik altoos uit myne schriften.
Most ik de deugt van d'ondeugt ziften,
'k Heb 't in myn vaarzen zo gevoegt,
Auteursrechtvrij