De geschiedenis van Betsie het paard

[p. 18]

In Artis.

In Artis is héél veel te zien; apen en papegaaien en wilde dieren; er is een kinderboerderij, en een olifant, waar je op rijden mag.

Maar jan Hendrik loopt een beetje te suffen; hij kijkt niet zoo erg naar de papegaaien en naar de apen.

‘Wat is er jongen,’ zegt vader, ‘wat loop je te droomen?’

‘Vader, weet je hoe dat paard heette?’

‘Hier is toch geen paard in Artis?’

‘Neen, dat van straks, dat paard heette Betsie.’

‘Dat is ook toevallig! Maar er zullen wel meer paarden Betsie heeten. Je denkt toch niet, dat dat het veulentje is van de schilderij?’

[p. 19]

‘Ja, vader; de aapjeskoetsier kocht het paard van Zacharias Schemmel, de schilleboer, en die wee van den groenteman Piet Kool, en die wee van barones van Eversberg en die weer van dokter Pilpoeder.

‘Nu èn?’ zegt vader.

‘Ja, daarvoor, dat weet hij niet. Maar hoe oud kan een paard worden?’

‘Een jaar of twintig, geloof ik, en die schilderij, laat ik eens kijken, die is wel meer dan twintig jaar geleden geschilderd. Neen, kijk jij nu maar goed naar de dieren in Artis, daar komen wij voor.’