Dagelyckse huys-catechisatie
(1700)–Franciscus Ridderus–
Auteursrechtvrij
[pagina 9]
| |
Wie sal aen uwen ronden dis
Die vol van heil en zegen is
Tot sijner zielen-troost genaken?
2. Ik weet, ô Heer, het is de Man
Opregt van hert, en suiver van
Geveinstheid en verkeerde wegen,
Hy is 't, ô God en anders geen
Die gy verkiest, hy is 't alleen
Die uw' gesigt sal sien in zegen.
3. U lust maer eenen reynen Wijn,
En gy, Heer wilt geheyligt zijn
In al uw' Hemelsche bevelen,
Het Rot der goddeloosen sal
Met 't volk, uw waert, en lief-getal
Van uwe gunste nimmer delen.
4. Verstout sig een verwaenden Geest
Te naken tot u Bruylofts-feest
En ongeciert aldaer te komen,
Uw' Goddelijke oogen-strael,
Door-strevende de gantsche zael
Heeft soo een Gast wel haest vernomen.
5. Uw' Boden staen ook by der hand
Om hem te wijsen aen een kant,
En vast aen hand en voet gebonden
Te werpen in den jammer-kuil
Daer wee, geklag, en naer gehuyl
Betaling strecken voor de sonden.
6. Indien gy nu rein-oogde God?
My woud' vergelden sulk een lot
Gelijk mijn sonden wel zijn weerdig,
Mijn loon en soud' niet beter zijn,
En 'k moest geworpen in de pijn
Nog roepen, God gy zijt regtveerdig.
7. Woud' gy my stellen tot een baek Ga naar voetnoot+
Na uw' geregtigheid ter wraek
Van uw' geschonden Bond en panden,
Gy sloegt my daer ik neder sat
En 't brood met uwe Kinderen at
Nog niet vermorselt van mijn tanden.
8. Heeft soo u grimmigheid geblaekt
Wanneer een Man onnoosel raekt
Met handen onbedagt geslagen Ga naar voetnoot+
| |
[pagina 10]
| |
Schoon goeden ernst, aen d' heyl'ge Kist,
Ga naar voetnoot+ Wel soo uw' luste dan de twist
Met my, wat volgden my geen plagen?
9. Gy mogt mijn ziel op-eischen daer,
En 't lijf in een Gedenk-pilaer
Ten baek van and'ren doen verkeeren,
Op dat het huychelachtig volk,
Uit so een ongewone Tolk,
Uw' vreese beter mogte leeren.
10. Maer hoe mijn ziel, te seer beroert;
Hoe vind' ik u dus verr' vervoert
In 't overwegen van Godts Regten?
Veel beter stoffe voor de stond
Was 't niet Gods troost'lijk heil verbond
't Hert neer gebogen, op te regten.
11. Dat eyscht bysonder dese tijd
En 't Feest, daer gy geroepen zijt,
Het toe-gerekende vertrouwen
In d' asch van ongeloovigheid,
Waer onder het bedolven leid
Weer op te wecken door 't aenschouwen.
12. En laet eens weyden uw' gesigt
De kamer door, hoe vol van ligt
En heyl en troost sult gy die vinden?
Siet daer het Brood, Siet daar den Wijn,
Die enck'le Liefde-panden zijn
Van onsen Heer aen zijn Beminden.
13. Siet! elk is daer een nieuwe blijk?
Wel hier en is niet vreeselijk,
Maer alles is hier vol van zegen,
En liefd', en gunst, en vreed' en heyl
Al t'samen sonder een'ge peyl,
Door 't bloed van Godes Soon verkregen.
14. Geen and're stem geen ander woord
En werd op dese plaets gehoort
Als, goedertieren, vol genaden
Is Zions Heer, groot van geduld,
Vergevende de sond' en schuld
Des Sondaers, angstig en verslagen.
15. Siet! dat is 't ook dat hy eischt meest,
Een treurig', en benauwden Geest
Die sal, die kan hem niet mishagen,
| |
[pagina 11]
| |
Dat is de gave, die hy wagt,
Daer is het offer, dat hy agt:
Wel aen, mijn ziel! wilt niet vertragen.
16. En vind gy niet het geen gy woud
En dat de Wet af-eischt, mistrouwt
Daerom nog niet, voelt gy uw' sonden,
Hier is een waerde Medecijn
Tot ligtenis van uwe pijn,
Hier is een Balsem voor uw' wonden.
17. Een beek van suiv'rend Harte-bloed!
Gelooft maer en zijt wel gemoed,
Hoopt op u God, waerom te vresen? Ga naar voetnoot+
Dat is de stemme, meer geschiet
In 't nieuw Verbond, en vreest dog niet, Ga naar voetnoot+
In Jesus is u heil geresen.
18. Vind gy uw' gave niet volmaekt,
Wel weet dat sulks wel Sinai wraekt
Daer oud, en blind, en kreupel offer,
In Godes Tempel toe-gebragt,
Van sijne hoogheid werd veragt
In Kalf en Weer, en Duif, en Doffer.
19. Maer Zion kend die strengheid niet, Ga naar voetnoot+
Alwaer men selfs geroepen siet,
En blind', en lamm', en vol gebreken
Verwagtend', dat de Hemels-heer
Tot zijn barmhertigheden eer
Een heil-woord tot haer ziel mogt spreken. Ga naar voetnoot+
20. Wel aen, mijn God! soo treed ik toe
Flauw in my selfs en sugten moe
Niet bindend' waert u op te dragen,
Maer wachtend' uyt uw rijke hand
Een gunst-bewijs en liefde-pand;
Och laet mijn beed' u niet mishagen.
|