Vreugde-bergh, bestaende in nieu-iaers en kars-gesanggen, ziel-suchten, en andere opmerckende deuntjes (tweede deel)
(1661)–Cornelis Rhijnenburgh–
AuteursrechtvrijStem: Prins Robberts Mars. | |
[pagina 133]
| |
1. Vriendinne, wat is dit geseyt?
Al weer een nieuwe groet?
U Bloempjes vol bevalligheyt,
Ontvoncken mijn gemoedt:
Ick saghse met verwond’ringh aen,
En dorst ten lesten uyt,
Sy zijn by na soo wel gedaen
Als die het veldt ontsluyt.
2. Ick vond’ my van een doffe geest,
Die selden vreuchde teelt,
Om dat de wangunst, leelijck beest,
Haer rol weer had’ gespeelt,
De Iudas kus, die valsche lagh
| |
[pagina 134]
| |
Daer in ontroerd’ ick my:
Maer mit dat ick u Bloempjes sagh
Verdween die fantasy.
3. ’t Liet mijn gepeyns straks verder gaen,
En vondt my aers gestelt:
’t Is, docht ick, hier soo ras gedaen,
Als met een Bloem op ’t velt:
Wanneer de windt te vinnigh blaest
Met koud en kakigh weer,
De Bloem verdort; en even haest
Leyt oock de Mensch ter neer.
4. U Bloempjes zijn daer voor bevrijt,
En weten nieuwers van:
| |
[pagina 135]
| |
Soo dat men die een ruyme tijt
In wesen houden kan,
Te proncken met haer cier’lijck groen:
Wanneer men daer op past,
Of als wys’ in een kruyckjen doen
Dan lijden sy geen last.
5.’t Neem danckbaer u geschenckjen aen
En acht het onverdient,
En segh, al had j’er niet gedaen,
’k Ben evenwel u Vrient:
Of soo ghy op de moeyte siet,
Weest daerom niet beschroomt,
Die moeyte die verveelt my niet
Hoe dickwils dat ghy koomt.
|
|