Vreugde-Bergh, bestaende in ziel-suchten, bruylofts-gesangen, en stightelijke vermakelijkheden (eerste deel)

[p. 142]

De Vrijster het schip door de opswellende baren der zee na-ooghende, neurijt aldus in haar selven.

Stem: Wie wil hoore singgen.

1. Vaar wel mijn Lief, mijn leven,
Hoe nietigh is de Mensch?
In God bestaat het geven
Van al dat ik u wensch,
Hy laat u spoedigh varen,
En wil door sijn genaad’

[p. 143]

 

V over-al bewaren, O Lief!

 

Voor p’rijkkel en voor schaad’.

 

2. Eylaas! daar gaat hy henen,

 

De Prins van mijn gemoedt.

 

Hoe ras is ’t Schip verdweenen?

 

Door snelle golven vloet:

 

Hoe wierd’ de boegh bevochten

 

Van d’aangedreven Zee,

 

Mijn oogen, soose mochten, O Lief!

 

Die ginggen soetjes mee.

 

3. Hoe sal mijn hert verlanggen?

 

Dat ik u we’er magh sien:

 

Eer ik u magh ontfanggen,

[p. 144]

 

‘k Verlangh mijn hert aan twien.

 

Ik sal u Welkom hieten

 

Met vreughden en gesangh,

 

Dan sullen wy genieten, O Lief!

 

Een soeten ommegangh.