Vreugde-Bergh, bestaende in ziel-suchten, bruylofts-gesangen, en stightelijke vermakelijkheden (eerste deel)

Maaghden wilt dit wel onthouwen, valt niet al te licht aan ’t trouwen.

Stem: Het was een fraey rijk Burgers kindt.

1. Wel Nan is nu de maatschap uyt,
En al de vrientschap sleten,
My dunkt so: want gy zijt de Bruyt,
En laat het niet eens weten,

[p. 113]

 

Het moeyt my wel te degen

 

Maar meest van uwent wegen,

 

Dewijl men seyt mijn Waar heeft de Meyt

 

Haar sinnen op-geleyt.

 

2. Wat denkjedoch? Ey segget my,

 

Wanneer ghy komt te trouwen,

 

En hebt een Man-hooft aan u zy,

 

Dat ghy dan zijt behouwen?

 

Op sulke dwase gissingh,

 

Volght wel een dwase missingh:

 

Want met de Man mijn O lieve Nan!

 

Komt eerst het lijden an.

 

3. Daar zijn ontrent den Echten-staat

[p. 114]

 

Soo veel verscheyden quellen,

 

En als het al ten besten slaat

 

Daar valt genoegh te stellen:

 

Men kan het niet verbloemen,

 

En ’t is niet wel te noemen,

 

Men hoort en siet mijn Soo veel verdriet

 

Dat ik daar van verschiet.

 

4. Soo niet dat ik den Echten-staat

 

Soud’ schijnen te verachten:

 

O neen! ik toon alleen het quaat

 

Dat daar in staat te wachten:

 

Dat veele dit bedachten,

 

Sy souden soo niet trachten

[p. 115]

 

Te zijn getrouwt mijn ’t Is haast gehouwt

 

Dat dikmaal langh berouwt.

 

5. Een Vrouw’ wort door een Man geacht,

 

Gemaakt tot een Gravinne,

 

En wordt ook door een Man gebracht

 

Op niet, tot een Slavinne,

 

Den eenen met sijn deugen,

 

Den ander met sijn teugen;

 

Dit set een Vrou mijn Indruk en rou,

 

Tot laster van de Trou.

 

6. Iou Bruy’gom die wil ook wel soo

 

Te met een reysjen kitten,

 

Ia blijft wel om een haver-stroo

[p. 116]

 

Een nachtjen over-sitten:

 

Maar wil hy dese rankken

 

Nu soekken af te danken,

 

En dat hy ’t quaat mijn Geselschap laat,

 

So isser noch wat raat.

 

7. Soo mach het noch met u geen noot,

 

God geef hem sulkke sinnen.

 

Men seyt gemeen’lijk heeft hy koot,

 

Of sal hy noch beginnen:

 

Hy krijght te met de Iaren,

 

Ik hoop hy sal bedaren,

 

’t Is beyde scha: Maar ik versta,

 

Noch beter voor als na.

[p. 117]

 

8. Maar siet daar komt hy selver aan,

 

’t Is tijdt voor my te scheyden,

 

Ons praten dat is nou gedaan,

 

Ik laat u met u beyden,

 

God wend’ u saak ten besten,

 

En ik wensch u ten lesten,

 

Dat ghy u Ieught mijn In vreed’ en vreught

 

Met hem verslijten meught.