Zeventien

Zondag 23 September.

Heel gezellig kwamen de drie meisjes Veldenaar mij vanmiddag bezoeken. Ze hadden gehoord, dat ik hier was, en waren dadelijk eens gekomen. Ze zagen er allerelegantst uit, en babbelden zoo vroolijk als ooit. Beatrice wordt erg het hofgemaakt, schijnt het, door een cadet, Van Weel, die dit jaar officier worden moet, maar zij beweert, dat zij niets om hem geeft. Louise wordt nog altijd door de liefde van den trouwen Jan, die nu in Indië is, vervolgd, en Marguérite... daar heb ik niets van gehoord, maar die is ook pas achttien jaar.

Ik vertelde ook veel, zooveel als ik kon. Van mijn dansclub den vorigen winter, die van den zomer in een tennis-dito is overgegaan, van Bob en Vic, mijn standvastige cavaliers, van mijn balvriend Van Olden, en van mijn flirten met het jonge luitenantje Rodenhorst, die om mij overplaatsing heeft gevraagd (ik overdreef).

Ze luisterden met belangstellende nieuwsgierigheid, en begonnen mij ten slotte met Bernard te plagen. Maar ik antwoordde:

- Dat is geen conquête, waarmee ik te feliciteeren ben!

[p. 18]

Waarop zij het alle drie uitproestten.

Ik ben hier nu juist een week, maar ik begin mij hier werkelijk al wat op mijn gemak te gevoelen.Tante is niet kwaad, maar je moet haar kennen, en met haar weten om te gaan, Bernard is volmaakt onschuldig, en zoekt mij altijd het een of ander genoegen te doen, en Van Beveren, ja, Van Beveren! Ik heb niets op hem aan te merken, wat zijn les-geven betreft, ofschoon hij mij niet wijzer maakt, dan ik ben, maar zijn manieren, die bevallen mij niet. Bij het komen, neemt hij mijn hand in beide de zijne, en drukt en schudt die hartelijk met zijn poes-liefst gezicht. Dan zitten wij aan de tafel, naast elkaar, (ik nam eerst een plaats tegenover hem, maar hij schoof zijn stoel eenvoudig bij) en als ik dan eens een antwoord geef, wat hij grappig vindt, vat hij weer mijn hand, zonder te merken, schijnt het, dat ik die altijd dadelijk, heel ongeduldig, terug-trek, of hij klopt mij op den schouder, streelt mij zelfs wel eens over het haar. Wat moet ik daartegen doen? Stijf te zijn, dat kan ik wel voor een oogenblik, maar op den duur zou het mij toch niet goed lukken, omdat het zoo tegen mijn natuur ingaat. Maar wat dan?