|
| |
| |
| |
Graziana.
- Dus jij komt van avond ook op Graziana?
- Jawel, kaptein...... Tenminste, 'k heb 'n invitatie.
- Zoo, dan zal 'k je daar wel zien.
- U is lid, niewaar, kaptein?
- Ja, ik ben lid.
- Is die dans-club altijd in de foyer van 't Gebouw?
- O, ja, altijd...... Nou, van Doorn, 'k zal hier maar afscheid van je nemen...... 'k Moet 'n visite maken op de Koningin-Emma-kade.
Goddank, dacht van Doorn.
- Bonjour dan, tot ziens...
Van Doorn vatte de toegestoken hand, en verwijderde zich, licht-buigend en salueerend.
- Kaptein!
Ziezoo, dien ouen sukkelaar was ie kwijt...... waarachtig heelemaal mee-gezeurd van de Krijgsschool tot hier...... Kwàm d'r niet van af, als die je te pakken kreeg...... En dat geleuter, àl | |
| |
maar door......... àl maar door...... Die vent pikeerde zich 'n echte lion te zijn, 'n fameus danseur, 'n geestig prater... Welja, wat nog meer?...... Hij moest 't 's weten, hoe zij, de luitenants, over 'm spraken...... daar zou ie van opfrisschen, nou...... de oue pedant......
Van Doorn liep haastig, de van Merlen-straat door, naar zijn kamers. Hij wou nog 'n paar uur aan 't werk gaan...... at niet aan tafel vanmiddag...... want de stukken hadden zich zoo verduiveld opgehoopt met dat gefuif van de week...... eerst Rooyaards, toen van Alphen, en nou vanavond Graziana weer...... Hij had eerst gezegd, niet te kunnen...... maar van Dam, secretaris, was 'm zoo dringend komen smeeken, wanhopig door 't eeuwig heeren-gebrek, dat ie in godsnaam maar toegegeven had...... Nou, voor 'n enkele keer was 't ook wel 's moppig, zoo'n beetje rond te springen...... maar dikwijls moest 't niet gebeuren... hartelijk dank...... Hij zou 't van Dam terdege aan zijn verstand brengen, dat ie, omdat ie zich nou voor één keer had laten overhalen, zich niet aldoor wou laten exploiteeren.
Van Doorn was bal-klaar. Hij stond zich voor zijn scheer-spiegel te bekijken. Hij was niet in uniform, hij had zijn nieuwe gekleede jas eens aangetrokken, om te zien, hoe die hem stond. Nee maar...... kranig, hoor, kranig, kranig... De jas reikte tot aan zijn knieën... had zijden revers in de opslagen...... Nee, hij mocht gerust worden gezien. Enfin....
| |
| |
Hij nam een over-stap op de omnibus, en reed naar den Zwarten Weg. Maar juist wilde hij, de rijtuig-file voorbijloopend, de groene vestibule-deur open-stooten, toen de concierge op hem afkwam:
- Komt u voor 't bal, meneer?
- Voor Graziana, ja.
- Dat is hier vanavond niet, meneer...... Wist u dat niet?
- Niet hier? Waar dan?
- Hotel Indies, meneer, Voorhout.
- Dank je, zei van Doorn. Hij keerde zich om, en liep denzelfden weg weer een eind terug. Hij vond 't machtig onaangenaam, om als introducé zoo laat te komen.... alle dansen al vergeven....
- Van Doorn! Zeg, waar kom jij vandaan?
Over de brug kwam Weerman aangestapt, die woonde in den omtrek van het Bezuidenhout.
- Wel, van 't Gebouw...... Daar had van As me naar toe gestuurd voor Graziana......
- Ja, je moet zoo iets noodig aan die oue suffer vragen, die weet immers nooit wat...... Trouwens je had 't zelf wel kunnen nagaan: Vrijdag, opera......
- Moeten we niet wat voort-maken?
- Welnee...... We beginnen nooit voor negenen met dansen.
- Zeg, Weerman, stel jij me 'n beetje voor... Ik ken d'r niemand......
- Goed. Je heb d'r de meisjes Verhoeven, Jettie van der Waard en ‘Graziana’ niet te vergeten......
- Wie is dat?
| |
| |
- Wéét je dat niet? Louise de Veer...... Die noemen we zoo, omdat ze verreweg de mooiste is van allemaal.
- Zoo?
- Ja, daar moet je gauw bij zijn, als je daar 'n dans van wil hebben.......
- Hoe doe jij dat toch, wat je praten betreft... Heb je nooit 's gebrek aan stof voor 'n discours?
- Ach, als je niets weet, om over te spreken, dan zwijg je maar zoo'n beetje... als 't hun verveelt, beginnen de meisjes vanzelf...... Of anders doe je maar, zooals de oue van As...
- Hoe doet die dan?
- Die voert de heele avond maar één gesprek... hij begint bijvoorbeeld met nummer een te praten over muziek...... nummer twee krijgt het vervolg van waar ie bij de eerste moest afbreken, en zoo gaat dat voort.
- Nou, dat 's al heel gemakkelijk...... 'k Ga d'r vanavond 's op letten, hoe ie 'm dat levert......
- Ja, waarachtig, dat moet je doen...... O, we lachen ons gewoon 'n bult, als ie goed aan 't doorslaan is...... We vragen elkaer altijd, wat nou weer 't wachtwoord is......
- Als je 't weet, moet je 't mij ook zeggen.....
- Nee, 't is toch zoo'n eenig leuk type... Op 't buffet staat altijd wijn, limonade, spuitwater en zoo wat meer, à discrétion, en nou gaat ie bij elke dans heel beleefd z'n dame wat aanbieden, maar werkt ondertusschen zelf ook 't noodige naar binnen......
't Hôtel des Indes was bereikt.
| |
| |
Ze traden de breede gang in, waar een piccolo hen ontving. Het kellnertje wipte luchtig de trappen op, tot aan het eerste portaal, waar hij bleef staan, en met een majestueus arm-gebaar hun verder den weg naar boven wees.
In de kleedkamer borgen ze hun jassen en hoeden, en gingen naar de ontvang-salon, waar reeds een druk, maar gedempt stemmen-gegons weerklonk.
De kamer was ongetwijfeld niet klein, maar bezat voor een zeventigtal menschen toch veel te geringe afmetingen; althans van Doorn kreeg het benauwd, toen hij zich, links en rechts buigende, en aldoor ‘pardon’ roepende, met den schouder vooruit, door de bezoekers heen moest wringen, om een vrij plekje te bereiken. De balboekjes werden al uitgegeven.
Eindelijk ontdekte Weerman hem weer; hij wenkte hem met een haastige beweging van het hoofd.
Een moment later, stond hij te buigen voor ‘Graziana’. Hij zag haar ongemerkt aan, en vond, dat Weerman niets te veel had beweerd; ze zag d'r allemachtig goed uit......
Hij zag in haar carnet, dat de pauze-dans nog niet was ingevuld. Zou hij durven?...... Kom, waarom niet?
- Zou ik de pauze-dans soms van u mogen hebben, juffrouw de Veer?
Hij zag, dat ze een oogenblik weifelde, en was juist op het punt, excuses te maken over zijn brutaliteit, toen ze zei:
- O, heel graag......
| |
| |
Hij had spoedig zijn boekje vol. De deuren naar de dans-zaal werden geopend, de polonaise was aangeheven, en de cavaliers leidden hun dames op.
Van Doorn kwam, in de pauze tusschen twee dansen, toevallig dicht bij kapitein van As te zitten, en hoorde hem druk doorslaan over spiritisme. Den volgenden dans had hij met Louise de Veer; hij zorgde er voor, weer in de nabijheid van den kapitein te komen.
- Nee, maar, juffrouw, wat ik u zeg, d'r is niets interessanter dan zoo'n séance...... Daar zal 'k u 's wat van vertellen...... En de luisterende van Doorn genoot mee van het verhaal, dat de vorige danseuse had gemankeerd.
Hij kon zich niet meer bedwingen, en barstte even in lachen uit. Maar op haar verbaasden blik herstelde hij zich onmiddellijk, en zei haastig:
- Pardon...... neemt u 't me niet kwalijk...... Daar schiet me in eens 'n grap te binnen...... En wanhopig zocht hij rond in zijn brein naar een anecdote, die hij zou kunnen opdisschen......
- Waarom zégt u dat nou? vroeg ze koel. U lacht om kaptein van As, is 't niet zoo?
Hij durfde niet meer te ontkennen.
- Ja, maar 't is ook zoo iets ontzettend leuks, zei hij, verbeeld u...... En hij bracht haar het geheele verhaal, waarvan hem de waarheid gebleken was, weer over, maar ze scheen 't toch lang zoo aardig niet te vinden, als hij wel had verwacht......
De soirée was afgeloopen. De zaal was leeg; in de kleedkamer verdrong men elkaer. Van Doorn | |
| |
wachtte, op het trap-portaal, op Weerman, met wien hij nog naar de Witte zou gaan, toen hij, beneden, mevrouw de Veer met haar dochter Louise ontdekte. Hij wou juist naar haar toe gaan, om te vragen, of hij haar met het rijtuig kon helpen, toen kapitein van As, met zijn schutterige drukte, de gang kwam door-geloopen. ‘Uw rijtuig, mevrouw,’ zei hij, waarna hij zich haastte, Louise den arm aan te bieden.
- Zie je dat? vroeg van Doorn, zich omkeerend, aan Weerman, die juist de trap afkwam.
- Nou, is dat zoo'n wonder? Hij is d'r neef, en ze zeggen, dat 't engagement d'r nou wel gauw dóor zal gaan......
- Allemachtig! Had je me dat niet wat eerder kunnen vertellen?
- Waarom? Je oogen zitten toch niet in je zak, dat je dat zelf niet ziet?
- En 'k heb d'r nog wel dat wachtwoordverhaal gedaan......
- Nou, jij bent 'n slimmerd, zeg...... En 'm nog bovendien de pauze-dans afgesnoept ook.
- Ja, dat is 'n lekkere geschiedenis...... maar ze zal 't 'm wel niet vertellen......
- Daar zou 'k maar niet op rekenen, troostte Weerman, dat 's net wat voor haar, om 'm dat gevalletje, in kleuren en geuren, over te brieven... Lach je waarachtig nog?
Ja, van Doorn moest het uitproesten om 't ontzettend-malle van 't idée, hoewel hij inwendig het land had. En Weerman, die dubbele reden had, schaterde nog harder dan hij...
|
|
Auteursrecht onbekend