'Ik'

15 December.

Fred vindt het best. Natuurlijk, dat had ik wel gedacht. Niet alleen best, maar zelfs allerliefst van mij. Al doe ik ook niet veel, hij profiteert dan toch van mijn gezelschap, zegt hij, wat mij doet inzien, dat ik hem altijd veel te veel alleen op zijn kamer liet zitten. Maar dat wordt nu wel beter.

Het is nu Donderdag, aanstaanden Maandag beginnen wij. Elken dag, na de koffie, zal ik een paar uur op Fred's kamer zitten werken.

Toen wij gisteren bij Ma aten, en het plan ter sprake brachten, werd het ten zeerste toegejuicht.

[p. 108]

- Wat bezigheid, geregelde bezigheid zal je goed doen, zei Ma, en Meta verdedigde ook zóo vurig het nut van den arbeid, (ofschoon ik haar niet tegensprak) dat ik mij heusch een beetje begon te schamen, zóo klaarblijkelijk door iedereen voor een ‘inutilité’ te worden aangezien. Enfin, binnenkort zal niemand mij meer iets te verwijten hebben, en ik heb het zèlf verzonnen.