'Ik'

22 November.

De een of andere diep-wijze denker heeft, geloof ik, eens beweerd, dat ziektes de ‘mijlpalen’ op den ‘levensweg’ zijn. Je staat dan stil, en kijkt eens rond, en als je verkeerd hebt geloopen, kom je tot bezinning. Nu, ik geloof wel haast, dat ik verkeerd liep, vóor mijn ziekte, maar of ik nú in de goede richting ben?

Ik weet het niet, hoor! en het kan mij óok niet schelen. Want wat komt het er op aan?

Dust thou art, to dust returnest....

[p. 87]

Al mag dit dan ook niet van de ‘ziel’ zijn gezegd, er is toch alle waarheid in.

Het is eigenlijk wel gemakkelijk, dat er een literatuur bestaat. Ben je gelukkig in de liefde, dan zing je van uit den zevenden hemel:

Selig durch die Liebe
Götter, durch die Liebe
Menschen Göttern gleich....

of, als je in je gevoelens bedrogen ben, heb je maar te jammeren:

Ah, Love!

Perjured, false, treacherous Love!

Enemy

Of all that mankind may not rue.

Most untrue

To him who keeps most faith with thee!

Woe is me! enz. enz.

of, als je minder hartstochtelijk ben, kan je gelaten klagen:

Du, Himmlische, nimme dein Kind zurück!
Ich habe genossen das irdische Glück;
Ich habe gelebt und geliebet!

(of: geliebt und gelebet, dat weet ik niet meer.)

Of, als je van je genietingen in de liefde vertellen wil, dan declameer je pathetisch, (véél móóier, dan je 't zelf zou kunnen verzinnen):

Seine Küsze....

(even, zwijmelend ophouden, - dán los-barsten in:)

paradiesisch Fühlen!

Wie zwo Flammen sich ergreifen, wie
Harfentöne in einander spielen
Zu der himmelvollen Harmonie,
Stürzten, flogen, schmolzen Geist und Geist zusammen,
Lippen, Wangen brannten, zitterten,
Seele rann in Seele - Erd und Himmel schwammen,
Wie zerronnen um die Liebenden!

[p. 88]

Of, als je melancholisch ben, kan je gediend zijn, met:

Here none to perfect bliss attain,
The soul in pleasure suffering lies,
Joy has an undertone of pain,
And even the happiest hours their sighs.

of:

.... our sincerest laughter with some pain is fraught...

of, in geresigneerd pessimisme:

Le seul bien qui me reste au monde
Est d'avoir quelquefois pleuré.

of, als men treurig terug-denkt aan blijde, voorbije dagen: (heusch, voor elken toestand in het leven staan toepasselijke citaten klaar!)

Die goldnen Tage von Aranjuez
Sind nun zu Ende....

(Was het hier niet van, dat iemand verklaarde, niet te kunnen begrijpen, hoe Schiller Don Carlos met déze banale, veel-gebruikte woorden beginnen kon?....)

Nog eens: wat is het toch gemakkelijk, dat alles, wat je zou kunnen denken, of zeggen, al kant en klaar voor je door een ander is gedacht en gezegd! En het stáát zoo goed, bij alle omstandigheden, een citaat op de lippen te hebben! Zoo belezen en ontwikkeld, - vooral, als je er dan weet bij te vertellen, van wie(n) de citaten zijn. Wat lang niet iedereen kan.