Over-Ysselsche sangen en dichten

Sonde.

Een heymelijck fenijn onsichtbaer voor ons oogen
Comt dickmael door de locht opt schielijckste gevlogen

Verdorrende den knop eer dat hy bloemen heeft,

Versengende de bloem eer datse vruchten geeft,

En, twelck insonderheyt en meest is te beclagen,
Verrottende de vrucht wanneerse is voldragen:

De sonde is een gift dat in het doncker sluypt

Dat onse kintsheyt self aenblasende becruypt,

Bevlecket onse jeucht, ja brenget menichwerven
Oock op den ouderdom den mensche int verderven.