De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

Het Geloove, op een ander wijse.

VVY stellen ons' gelove vastelijck
In God den Vader, al-vermogend'
Die aerde schiep en hemelrijck:
Oock, als een vader mede-dogend'
Alle tijt ons wil geneeren,
Lijf en ziele wel bewaren,

[fol. T9v]

 

 

Allen onheyl van ons weeren,

 

Geen verderf sal ons beswaren.

 

Hy bewaket ons dach ende nacht,

 

En alles staet in syner macht.

 

 

 

2 Wy stellen ons geloof oprechtelijck

 

In Iesum Christum onsen Heere,

 

Syn eenich Soone, hem gelijck

 

In eeuwich wesen, macht, en eere.

 

Vanden Heyl'gen Geest ontfangen,

 

Wt de reyne maecht geboren,

 

Na veel lijdens, opgehangen

 

Aen het cruys, om Godes toren

 

Te versoenen: oock gedoot, int graf

 

Geleyt, gedaelt ter hellen af.

 

 

 

3 Ten derden daeg' in grooter majesteyt

 

Weer vanden dooden opgeresen,

 

Op dat van syn rechtveerdicheyt

 

Wy tsaem deelachtich mochten wesen.

 

Is ten hemel opgenomen

 

En gescheyden vande aerde.

[fol. T10r]

 

Aen Gods rechterhant gecomen,

 

Daer hy sit in hoochster waerde,

 

En van daer sal comen 'smenschen Soon

 

Te richten levenden en doo'n.

 

 

 

4 Wy stellen ons geloof in God den Geest,

 

Een met den Soone en den Vader,

 

Van alle eeuwicheyt geweest.

 

Hy brengt de heyl'ge kerck te gader,

 

Die in plaetsen ende tijden

 

Algemeyn men moet belijden.

 

De gemeenschap van Gods erven,

 

Die vergiffenis verwerven;

 

En, na deses vleeschs verrijsenis,

 

Een leven dat oneyndich is.