De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

(1640)–Jacobus Revius– rechtenstatus


Den Lof-sanc der Ioncvrouwen Mariae. MYn siel maeckt groot den Heer, Mijn geest den lof en eer Blymoedichlijck gewaget Mijns Heylants, die syn ooch Slaet van den hemel hooch Op syn geringe maget. 2 Nu sal ick zijn geacht By yegelijck geslacht Geluckich boven-maten. Want God heeft door syn macht Een daet aen my gewracht Die geen verstant can vaten. 3 Syn name heylich is.
[Folio T5r]
Onfeylbaer en gewis Syn goedicheyt beclijvet, En gaet op kindes-kint Van die syn woort bemint En in syn vreese blijvet. 4 Den arm des Heeren sterck Heeft uytgevoert een werck Twelck waerdich is te loven: De trotze hy verslaet, Voor hem is haren raet Verwaeyet en verstoven. 5 Die machtich zijn en groot Hy uyt den setel stoot: Maer, die syn neer-gebogen In een verachten stant, Verhoocht syn rechter-hant Voor aller menschen oogen. 6 Die honger lijden most Besorget hy den cost: Maer de verwaende rijcken Die op haer gelt en goet Het herte stellen, doet Hy ledich van hem wijcken. 7 Syn dienaer Israël Doet hy gestadich wel: Syn gonst blijft onvergeten Die hy aen Abraham En 'tvolck dat na hem quam Heeft voormaels laten weten.