De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

De tien Geboden der Heeren.

HEft op u hert, ontsluyt u ooren,
Ghy hert en traech volck int verstaen:
Wilt uwes Godes stem aenhooren,
En syn geboden gade slaen.

2 Ick ben, seyt hy, u God en Heere

Die u trock uyt de slaverny:
Aen my alleen doet dienst en eere,

[fol. T3r]

 

Hebt geenen God beneffens my.

 

 

 

3 Geen beelt laet snijden ofte gieten,

 

Noch geenerley gelijckenis.

 

Soo ghyse eert, 'tsal God verdrieten,

 

Want hy jaloers en machtich is.

 

 

 

4 In ydelheyt den naem des Heeren

 

Suldy niet nemen in den mont,

 

Want die den selven sal onteeren,

 

De Heer sal straffen syne sond'.

 

 

 

5 Ses dagen werckt, en daer na rustet,

 

Dat knecht en maecht oock vieren mach:

 

Want God u Schepper heeft gelustet

 

Te rusten op den selven dach.

 

 

 

6 Wilt vader ende moeder eeren,

 

Op dat ghy lange jaren leeft,

 

En uwen voorspoet mach vermeeren

 

Int lant dat u de Heere geeft.

 

 

 

7 Den dootslach suldy neerstich mijden.

 

Het houwelijck doch niet en breeckt.

 

Steelt niet, al most ghy armoe lijden,

 

Geen valsch getuygenis en spreeckt.

 

 

 

8 Om te begeeren s'naesten have

 

En laet u hert niet zijn bekoort:

 

Syn wijf, syn huys, syn vee, syn slave,

 

Of alles wat hem toebehoort.

 

 

 

9 O God, u woort ons voorgeschreven

 

Luydt claerder als een fijn metael:

 

Geef ons 'tvermogen om te leven

 

Na u geboden altemael.