De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert
(1640)–Jacobus Revius–
Auteursrechtvrij
[Folio S1r]
| |
 Ghy siet waer na mijn sinnen trachten,
Van verre kent ghy mijn gedachten.
2 Ick wandel, of ick leg' my neer
Ghy ommeringt my even seer.
Ghy weett de paden die ick tree,
En daer ick ben daer zijt ghy mee.
Geen woort is op mijn tong' gecomen
Of ghy en hebt het al vernomen.
3 Van voren hebdy my besett,
Van achter op mijn ganck ghy lett.
Ghy hebt op my gestelt u hant.
Die wetenschap moet mijn verstant
Verwondert, ondoorgrondet laten,
Want hare hoogd' is niet te vaten.
4 Waer sal ick uwen Geest ontvlien
Dat hy my niet en soude sien?
Waer heen voor u verberg' ick my?
Vaer ick ten hemel daer zijt ghy.
Maeck ick mijn leger inder hellen
Aldaer comt ghy my vergesellen.
5 Al hadde ick voor my te baet
De vleugels vanden dageraet,
En woonde aende laetste strant
Der zee, daer soud' u rechterhant
Geduerichlijcken my geleyden
En niet een uyre van my scheyden.
| |
[Folio S1v]
| |
6 Indien ick spreeck in mijn gedacht;
De duysternisse vande nacht
My bergen sal: 'twort om my heen
Soo claer, als of de sonne scheen.
Den nacht moet staen in vollen lichte
Gelijck den dach voor u gesichte.
7 Mijn nieren zijn in u gewelt:
Oock hebdy, doe ick was gestelt
In moeders lichaem, my bedeckt
En over my u hant gestreckt.
Dies loov' ick u, want ghy my waerlijck
Geschapen hebt seer wonderbaerlijck.
| |
Pause.8 'tIs onbegrijplijck wat ghy werckt.
Mijn ziele daer op vlijtich merckt.
Want mijn gebeenten allegaer
V waren naeckt en openbaer,
Hoewel in een verborgen stede
Mijn lichaem wiert gemaket rede.
9 Op d'aerde hebdy my gewracht,
Als een borduersel tsaem-gebracht;
V ooge sach mijn maecksel aen
Noch ongevoecht en ongedaen.
Al-eer het hadde stant of leven
Was het in uwen boeck geschreven.
10 Hoe dierbaer is my uwen raet!
De menicht my te boven gaet
Van u gedachten wonderlijck.
Soud' ick die al besonderlijck
Berekenen en recht doorgronden,
| |
[Folio S2r]
| |
Sy werden meer als 'tsant bevonden.
11 So dicwils als mijn oog' ontwaect,
Tot u mijn vierich hert genaeckt.
Och! dat der goddeloosen schaer
Eens gantselijck verdelget waer!
O ghy bloetdorstige, gaet strijcken,
En wilt gants verre van my wijcken.
12 Tot sulcke spreeck ick dit, o Heer,
Die u doen smaetheyt en oneer,
Ia prijsen dien die u veracht.
En soude ick uyt al mijn macht
Niet haten die u booslijck haten,
En gram zijn dien die u verlaten?
13 Ick haetse met volcomen haet,
Een haet die my ten herten gaet.
V vyant, Heer, is oock de mijn.
O ghy die waerheyt ende schijn
Erkennet, proevet my van binnen,
En ondersoecket al mijn sinnen.
14 Peylt op het diepste mijn gemoet,
Siet wat het denckt en wat het doet.
Bemercket of ick overleg'
Te wandelen den boosen wech,
En wilt my de genade geven
Te gaen den pat na 'teeuwich leven.
|
|
