De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

Den Cxxxvij. Psalm.

DOe wy bedruckt aen Babels stromen saten,
Het weenen wy niet conden onderlaten
Als Zion in geheuchenisse quam:
'tWelck allen lust tot vreugde ons benam.
Dies hebben wy met herten-leet om-vangen
Ons' harpen aen de

[fol. R11r]

 

 

wilgen op-gehangen.

 

 

 

2 Daer heeft het volck het welck ons had verheeret

 

Een lofgesanc uyt spot van ons begeeret,

 

En spraken: singt ons doch van Zion yet.

 

Wy seyden: ah! hoe connen wy een liet

 

Tot ons vermaeck en Godes eere singen

 

Hier in een lant daer wy zijn vremdelingen?

 

 

 

3 Doch, soo ick u, Ierusalem, vergete,

 

Mijn rechter-hant niet van sich selfs en wete,

 

En 'tsnaren-spel haer t'eenemael begeef.

 

Mijn tonge aen 't gehemelte my cleef

 

Soo ick u niet en houde in gedachte

 

En hooger als mijn hoochste blijtschap achte.

 

 

 

4 Aen Edoms saet doch nimmer quijt en schencket

 

Haer misdaet, maer die eenmael, Heer, gedencket:

 

En aen den val van't schoon Ierusalem;

 

Doe elc van haer riep met een wreede stem:

 

Reyn-af, reyn-af, dat sy werd' omgesmeten,

 

En totten gront haer muyren neergereten.

 

 

 

5 O Babels kint, ghy moet oock nederdalen.

 

Geluckich die u sal vol-op betalen

[fol. R11v]

 

Den wrevel die ghy aen ons hebt gedaen!

 

Geluckich die sal toornich vatten aen

 

V kinders cleyn, niet achtend' op haer weenen,

 

Om die te slaen te pletter aen de steenen.