De CL Psalmen Davids, eerst in Nederlantschen dichte gebracht door Petrum Dathenum, ende nu in sin ende rijmen gebetert

[fol. R5r]

Den Cxxxij. Psalm.

VVIlt doch aen David dencken, Heer,
En op syn lijden achting geeft,
Die eenen eet geswooren heeft,
Met ernst beloovende wel-eer,
Aen Iacobs God die eeuwich leeft:

2 Men sal niet speuren (seyde hy)

Dat ick sal in mijn tente gaen,
Mijn bedde sal my niet ontfaen,
Mijn ooge sal, van sluymer vry,
Soo lange blijven open staen,

3 Tot dat ick een bequame stee

Gevonden hebbe voor den Heer,
En na mijn yverich begeer
Een woonplaets heb gemaket ree
Daer Iacobs Heylant in verkeer.

4 Sy had, gelijck ons is vertelt,

[fol. R5v]

 

In Ephrata dat schoone lant

 

Wel-eer genomen haren stant:

 

Te Iaär in het groene velt

 

Daer vonden wy-se naderhant.

 

 

 

5 Wy willen tot des Heeren kerck

 

Intreden, en na syn bevel

 

Ons buygen voor syn voet-schabel,

 

Comt in u rust, Heer, en de arck

 

Van uwe macht haer neder-stel.

 

 

 

6 Laet daer het ongecroockte recht

 

Syn uwer priesteren gewaet,

 

V vrienden geeft een blijden staet,

 

En David u gesalfde knecht

 

Syn bede nimmer af en slaet.

Pause.

7 Aen David heeft de Heer gedaen

Een eet die geensins feylen can:
Wt uwen lijve sal een man
Voort-comen, die van nu voortaen
De conincklijcke croone span.

8 Indien u kinders heylichlijck

Bewaren de geboden al
Die ick haer vlijtich leeren sal,
Soo sal in eeuwicheyt haer rijck
Vast zijn en vry van ongeval.

9 De Heer heeft Sion uytgesien,

Daer hy te wonen is gesint.
Mijn herte, sprack hy, haer bemint.
Sy is mijn rust, en volgens dien
In eeuwicheyt men my daer vindt.

[fol. R6r]

 

10 Ick segen watse drinckt en eett,

 

Haer hongerigen geef ick broot,

 

Haer priesters nimmer zijn ontbloot

 

Van heyl, het aengenaemste cleet.

 

In vreuchde leeft haer gunst-genoot.

 

 

 

11 Daer sal ick David op doen gaen

 

Een hooren, want een hemelsch licht

 

Is mijn gesalfde toegericht,

 

Een lampe wil ick steken aen

 

Die schijne voor syn aengesicht.

 

 

 

12 Den vyant die hem had berooft

 

Sal ick met schaemte overcleen'

 

De croone die verwelcket scheen

 

Sal weerom bloeyen op syn hooft,

 

En eeuwichlijck niet zijn vertre'en.